【中吕】粉蝶儿_骄马金鞭，

【中吕】粉蝶儿_骄马金鞭，原文：

上片起首二句，勾画出一幅洞庭叶落、水空迷蒙的秋月景象，烘托了作者其时的悲凉心境。首句化用了屈原《九歌·湘夫人》“袅袅兮秋风，洞庭波兮木叶下”句意。第三句词笔转向楼内。此时词人正楼内饮宴，因为他的身份是谪降官，又将离此南行，所以席上的气氛显得沉闷。“十分斟酒敛芳颜”，说明歌妓给他斟上了满满的一杯酒，表示了深深的情意，但她脸上没有笑容。“十分”二字，形容酒斟得很满，也说明满杯敬意。“敛芳颜”，即敛眉、敛容。写女子之动情，可谓极宛极真，深得其妙。 四、五两句，凄怆之情，溢于言外；百端愁绪，纷至沓来。《阳关曲》本是唐代王维所作的《送元二使安西》诗，谱入乐府时名《渭城曲》，又名《阳关曲》，送别时歌唱。其辞曰：“渭城朝雨浥轻尘，客舍青青柳色新。劝君更尽一杯酒，西出阳关无故人。”所写情景，与此刻岳阳楼上的饯别有某些相似之处。联系作者的身世来看，他因写了一些所谓反战的“谤诗”，被从与西夏作战的前线撤了下来；此时他不但不能西出阳关，反而南迁郴州。这两句熔自我解嘲与讥讽当局于一炉，正话反说，语直意婉，抒发的就是胸中久抑的悲慨。 过片承“酒”而来，将视界再度收回楼前，写词人带着醉意凭栏独立。仰望天空，只见天淡云闲；回首长安，又觉情牵意萦。浓烈的抒情中插入这笔写景，使感情更为顿宕，深得回旋纡回之妙。“醉袖”二字，用得极工。不言醉脸、醉眼、醉手，而言醉袖，以衣饰代人，是一个非常形象的修辞方法。看到衣着的局部，比看到人物的面部表情，更易引起人们的想象，更易产生美感。从结构来讲，“醉袖”也与前面的“十分斟酒”紧相呼应，针线亦甚绵密。“天淡云闲”四字以淡语、闲语间之，使全词做到了有张有弛，疾徐有致。由于感情上如此一松，下面一句突然扬起，便能激动人心。“何人此路得生还”，完全是口语，但却比人工锻炼的语言更富有表现力。它概括了古往今来多少迁客的命运，也倾吐了词人压胸底的心声，具有悠久的历史感和深刻的现实性，负载着无尽的悲哀与痛楚。 结尾两句笔锋一转，又揭示内心深处的矛盾。这里的结句用的是宋人独创的脱胎换骨法。费衮说此诗用白乐天《题岳阳楼》诗“换骨”。所谓换骨，就是”以妙意取其骨而换之“（释惠洪《天厨禁脔》）。掌故的巧妙化用中，词人对故乡的眷恋，对遭贬的怨愤，对君王的期待，和盘托出，意蕴深厚。 这首词在内容层次上有很大的跳跃，但结构安排自然得体，了无痕迹。全词起伏跌宕，以简洁的语言表达了内心复杂的感情，深沉真切，动人心魄。这是一首格调很高、有较强感染力的好词。
“多情自古伤离别”，接天的芳草是铲不完、除不尽的离恨，恨的是那一帘幽梦早已随风飘散，那一(...)
“花褪残红青杏小。”褪对旨颜色变浅或消失。开头一句描写的是暮春景象，句意为：暮春时节，杏花凋零枯萎，枝头只挂着又小又青的杏子。作者的视线是从一棵杏树开始的：花儿已经凋谢，所余不多的红色也正在一点一点褪去，树枝上开始结出了幼小的青杏。“残红”，他特别注意到初生的“青杏”，语气中透出怜惜和喜爱，有意识地冲淡(...)
以上一节，一味写“愁”，使人来不及细想，先就浸染上了那摆脱不开的忧愁。读者不免要问：诗中主人公是谁？他究竟为什么如此忧愁？第二节诗，正为读者解开了疑团：“胡地多飚风，树木何修修！”“胡地”，即塞外胡人居处之地。主人公既呼之为“胡”，可见他自己不是胡人。联系下文“离家日趋远”一句，可知主人公应是远离家乡、出塞戍守的汉卒。对于初到塞外的旅人来说，那“大漠孤烟直，长河落日圆”（王维《使至塞上》）的异域风光，实在是新鲜而奇妙的。但作为戍卒而久居胡地，看惯了浩瀚的黄沙，见不到几多绿意。秋冬之际，唯有呼啸的飚风，时时摇撼着稀疏的高树。那滋味可就大不好受了。它们所能勾起的，(...)
“洛阳女儿好颜色”以下十句，写年轻的洛阳女儿面对漫天飞舞的落花生出无限感慨。洛阳女儿所感伤的，实际上是由大自然的变化而联想到美的短暂和人的生命的有限。“今年花落颜色改，明年花开复谁在？”表现的是因为春光的流逝而感叹红颜易老、生命无常的心理。“松柏摧为薪”句，出自《古诗十九首·去者日以疏》：“古墓犁为田，松柏摧为薪。”“桑田变成海”，指陆地变成海洋，典出《神仙传·麻姑》：“麻姑自说云，接待以来，已见东海三为桑田。”这两句运用比喻，形象地表现世事变化很大。“古人无复洛城东，今人还对落花风”则揭示人生易逝、宇宙(...)
宛如宫女脂粉残留的秀痕，仿佛云间仙子飘坠下的倩影。一树新梅，南放在野水荒湾。古石下埋藏你芳香的遗骨，金沙滩葬着她的连环锁骨。不恨南楼的横笛吹奏起《梅花落》的笛曲，声声幽怨哀伤。但我更恨的是早晨的和风吹遍万水掠过千山，(...)
⒄怜：爱惜，尊敬；中宵：半夜。
上片末两句倒装，一则说北方大片失地，山河破碎，不堪赏玩；二则说因主战派不断受到排挤和打(...)
一夜春威折。
下片三句续对红梅作渲染，笔转而意仍承。“休把闲心随物态”，承“尚余孤瘦雪霜姿”；“酒生微晕沁瑶肌”，承“偶作小红桃杏色”。“闲心”、“瑶肌”，仍以美人喻花，言心性本是闲淡雅致，不应随世态而转移；肌肤本是洁白如玉，何以酒晕生红？“休把”二字一责，“何事”二字一诘，其辞若有憾焉，其意仍为红梅作回护。“物态”，指桃杏娇柔媚人的春态。石氏《红梅》诗云“寒心未肯随春态，酒晕无端上玉肌”，其意昭然。这里是词体，故笔意婉转，不像做诗那样明白说出罢了。下面“诗老不知梅格在”，补笔点明，一纵一收，回到本意。红梅之所以不(...)
此诗对于研究古代的井田制也有参考价值。井田之制因其年代久远，难以稽考，后世众说纷纭，莫衷一是，此诗则提供若干讯息。诗首章言：“信彼南山，维禹甸之。”南山指终南山，诗人是在描述周代的京畿地区。在诗人看来，这畿内的大片土地就是当年大禹治水时开辟出来的。毛传训“甸”为治，而郑笺则落实为：“禹治而丘甸之。”“丘甸”即指田地划分中的两个等级。《周礼·地官·小司徒》云：“乃经土地而井牧其田野：九夫为井，四井为邑，四邑为丘，四丘为甸，四甸为县，四县为都，以任地事而令贡赋。”因而郑笺等于坐实井田制起源于夏代。孔疏承郑笺之说，谓“是则三王之初而有井甸田里之法也”，“是则丘甸之法，禹之所为”。尽管有的学者认为大禹治水“未及丘甸其田也。且井邑丘甸出调法，虞夏之制未有闻焉”（孔疏引孙毓说），但郑、孔之说也不(...)

【中吕】粉蝶儿_骄马金鞭，拼音解读：

shàng piàn qǐ shǒu èr jù ，gōu huà chū yī fú dòng tíng yè luò 、shuǐ kōng mí méng de qiū yuè jǐng xiàng ，hōng tuō le zuò zhě qí shí de bēi liáng xīn jìng 。shǒu jù huà yòng le qū yuán 《jiǔ gē ·xiāng fū rén 》“niǎo niǎo xī qiū fēng ，dòng tíng bō xī mù yè xià ”jù yì 。dì sān jù cí bǐ zhuǎn xiàng lóu nèi 。cǐ shí cí rén zhèng lóu nèi yǐn yàn ，yīn wéi tā de shēn fèn shì zhé jiàng guān ，yòu jiāng lí cǐ nán háng ，suǒ yǐ xí shàng de qì fēn xiǎn dé chén mèn 。“shí fèn zhēn jiǔ liǎn fāng yán ”，shuō míng gē jì gěi tā zhēn shàng le mǎn mǎn de yī bēi jiǔ ，biǎo shì le shēn shēn de qíng yì ，dàn tā liǎn shàng méi yǒu xiào róng 。“shí fèn ”èr zì ，xíng róng jiǔ zhēn dé hěn mǎn ，yě shuō míng mǎn bēi jìng yì 。“liǎn fāng yán ”，jí liǎn méi 、liǎn róng 。xiě nǚ zǐ zhī dòng qíng ，kě wèi jí wǎn jí zhēn ，shēn dé qí miào 。 sì 、wǔ liǎng jù ，qī chuàng zhī qíng ，yì yú yán wài ；bǎi duān chóu xù ，fēn zhì tà lái 。《yáng guān qǔ 》běn shì táng dài wáng wéi suǒ zuò de 《sòng yuán èr shǐ ān xī 》shī ，pǔ rù lè fǔ shí míng 《wèi chéng qǔ 》，yòu míng 《yáng guān qǔ 》，sòng bié shí gē chàng 。qí cí yuē ：“wèi chéng cháo yǔ yì qīng chén ，kè shě qīng qīng liǔ sè xīn 。quàn jun1 gèng jìn yī bēi jiǔ ，xī chū yáng guān wú gù rén 。”suǒ xiě qíng jǐng ，yǔ cǐ kè yuè yáng lóu shàng de jiàn bié yǒu mǒu xiē xiàng sì zhī chù 。lián xì zuò zhě de shēn shì lái kàn ，tā yīn xiě le yī xiē suǒ wèi fǎn zhàn de “bàng shī ”，bèi cóng yǔ xī xià zuò zhàn de qián xiàn chè le xià lái ；cǐ shí tā bú dàn bú néng xī chū yáng guān ，fǎn ér nán qiān chēn zhōu 。zhè liǎng jù róng zì wǒ jiě cháo yǔ jī fěng dāng jú yú yī lú ，zhèng huà fǎn shuō ，yǔ zhí yì wǎn ，shū fā de jiù shì xiōng zhōng jiǔ yì de bēi kǎi 。 guò piàn chéng “jiǔ ”ér lái ，jiāng shì jiè zài dù shōu huí lóu qián ，xiě cí rén dài zhe zuì yì píng lán dú lì 。yǎng wàng tiān kōng ，zhī jiàn tiān dàn yún xián ；huí shǒu zhǎng ān ，yòu jiào qíng qiān yì yíng 。nóng liè de shū qíng zhōng chā rù zhè bǐ xiě jǐng ，shǐ gǎn qíng gèng wéi dùn dàng ，shēn dé huí xuán yū huí zhī miào 。“zuì xiù ”èr zì ，yòng dé jí gōng 。bú yán zuì liǎn 、zuì yǎn 、zuì shǒu ，ér yán zuì xiù ，yǐ yī shì dài rén ，shì yī gè fēi cháng xíng xiàng de xiū cí fāng fǎ 。kàn dào yī zhe de jú bù ，bǐ kàn dào rén wù de miàn bù biǎo qíng ，gèng yì yǐn qǐ rén men de xiǎng xiàng ，gèng yì chǎn shēng měi gǎn 。cóng jié gòu lái jiǎng ，“zuì xiù ”yě yǔ qián miàn de “shí fèn zhēn jiǔ ”jǐn xiàng hū yīng ，zhēn xiàn yì shèn mián mì 。“tiān dàn yún xián ”sì zì yǐ dàn yǔ 、xián yǔ jiān zhī ，shǐ quán cí zuò dào le yǒu zhāng yǒu chí ，jí xú yǒu zhì 。yóu yú gǎn qíng shàng rú cǐ yī sōng ，xià miàn yī jù tū rán yáng qǐ ，biàn néng jī dòng rén xīn 。“hé rén cǐ lù dé shēng hái ”，wán quán shì kǒu yǔ ，dàn què bǐ rén gōng duàn liàn de yǔ yán gèng fù yǒu biǎo xiàn lì 。tā gài kuò le gǔ wǎng jīn lái duō shǎo qiān kè de mìng yùn ，yě qīng tǔ le cí rén yā xiōng dǐ de xīn shēng ，jù yǒu yōu jiǔ de lì shǐ gǎn hé shēn kè de xiàn shí xìng ，fù zǎi zhe wú jìn de bēi āi yǔ tòng chǔ 。 jié wěi liǎng jù bǐ fēng yī zhuǎn ，yòu jiē shì nèi xīn shēn chù de máo dùn 。zhè lǐ de jié jù yòng de shì sòng rén dú chuàng de tuō tāi huàn gǔ fǎ 。fèi gǔn shuō cǐ shī yòng bái lè tiān 《tí yuè yáng lóu 》shī “huàn gǔ ”。suǒ wèi huàn gǔ ，jiù shì ”yǐ miào yì qǔ qí gǔ ér huàn zhī “（shì huì hóng 《tiān chú jìn luán 》）。zhǎng gù de qiǎo miào huà yòng zhōng ，cí rén duì gù xiāng de juàn liàn ，duì zāo biǎn de yuàn fèn ，duì jun1 wáng de qī dài ，hé pán tuō chū ，yì yùn shēn hòu 。 zhè shǒu cí zài nèi róng céng cì shàng yǒu hěn dà de tiào yuè ，dàn jié gòu ān pái zì rán dé tǐ ，le wú hén jì 。quán cí qǐ fú diē dàng ，yǐ jiǎn jié de yǔ yán biǎo dá le nèi xīn fù zá de gǎn qíng ，shēn chén zhēn qiē ，dòng rén xīn pò 。zhè shì yī shǒu gé diào hěn gāo 、yǒu jiào qiáng gǎn rǎn lì de hǎo cí 。
“duō qíng zì gǔ shāng lí bié ”，jiē tiān de fāng cǎo shì chǎn bú wán 、chú bú jìn de lí hèn ，hèn de shì nà yī lián yōu mèng zǎo yǐ suí fēng piāo sàn ，nà yī (...)
“huā tuì cán hóng qīng xìng xiǎo 。”tuì duì zhǐ yán sè biàn qiǎn huò xiāo shī 。kāi tóu yī jù miáo xiě de shì mù chūn jǐng xiàng ，jù yì wéi ：mù chūn shí jiē ，xìng huā diāo líng kū wěi ，zhī tóu zhī guà zhe yòu xiǎo yòu qīng de xìng zǐ 。zuò zhě de shì xiàn shì cóng yī kē xìng shù kāi shǐ de ：huā ér yǐ jīng diāo xiè ，suǒ yú bú duō de hóng sè yě zhèng zài yī diǎn yī diǎn tuì qù ，shù zhī shàng kāi shǐ jié chū le yòu xiǎo de qīng xìng 。“cán hóng ”，tā tè bié zhù yì dào chū shēng de “qīng xìng ”，yǔ qì zhōng tòu chū lián xī hé xǐ ài ，yǒu yì shí dì chōng dàn (...)
yǐ shàng yī jiē ，yī wèi xiě “chóu ”，shǐ rén lái bú jí xì xiǎng ，xiān jiù jìn rǎn shàng le nà bǎi tuō bú kāi de yōu chóu 。dú zhě bú miǎn yào wèn ：shī zhōng zhǔ rén gōng shì shuí ？tā jiū jìng wéi shí me rú cǐ yōu chóu ？dì èr jiē shī ，zhèng wéi dú zhě jiě kāi le yí tuán ：“hú dì duō biāo fēng ，shù mù hé xiū xiū ！”“hú dì ”，jí sāi wài hú rén jū chù zhī dì 。zhǔ rén gōng jì hū zhī wéi “hú ”，kě jiàn tā zì jǐ bú shì hú rén 。lián xì xià wén “lí jiā rì qū yuǎn ”yī jù ，kě zhī zhǔ rén gōng yīng shì yuǎn lí jiā xiāng 、chū sāi shù shǒu de hàn zú 。duì yú chū dào sāi wài de lǚ rén lái shuō ，nà “dà mò gū yān zhí ，zhǎng hé luò rì yuán ”（wáng wéi 《shǐ zhì sāi shàng 》）de yì yù fēng guāng ，shí zài shì xīn xiān ér qí miào de 。dàn zuò wéi shù zú ér jiǔ jū hú dì ，kàn guàn le hào hàn de huáng shā ，jiàn bú dào jǐ duō lǜ yì 。qiū dōng zhī jì ，wéi yǒu hū xiào de biāo fēng ，shí shí yáo hàn zhe xī shū de gāo shù 。nà zī wèi kě jiù dà bú hǎo shòu le 。tā men suǒ néng gōu qǐ de ，(...)
“luò yáng nǚ ér hǎo yán sè ”yǐ xià shí jù ，xiě nián qīng de luò yáng nǚ ér miàn duì màn tiān fēi wǔ de luò huā shēng chū wú xiàn gǎn kǎi 。luò yáng nǚ ér suǒ gǎn shāng de ，shí jì shàng shì yóu dà zì rán de biàn huà ér lián xiǎng dào měi de duǎn zàn hé rén de shēng mìng de yǒu xiàn 。“jīn nián huā luò yán sè gǎi ，míng nián huā kāi fù shuí zài ？”biǎo xiàn de shì yīn wéi chūn guāng de liú shì ér gǎn tàn hóng yán yì lǎo 、shēng mìng wú cháng de xīn lǐ 。“sōng bǎi cuī wéi xīn ”jù ，chū zì 《gǔ shī shí jiǔ shǒu ·qù zhě rì yǐ shū 》：“gǔ mù lí wéi tián ，sōng bǎi cuī wéi xīn 。”“sāng tián biàn chéng hǎi ”，zhǐ lù dì biàn chéng hǎi yáng ，diǎn chū 《shén xiān chuán ·má gū 》：“má gū zì shuō yún ，jiē dài yǐ lái ，yǐ jiàn dōng hǎi sān wéi sāng tián 。”zhè liǎng jù yùn yòng bǐ yù ，xíng xiàng dì biǎo xiàn shì shì biàn huà hěn dà 。“gǔ rén wú fù luò chéng dōng ，jīn rén hái duì luò huā fēng ”zé jiē shì rén shēng yì shì 、yǔ zhòu (...)
wǎn rú gōng nǚ zhī fěn cán liú de xiù hén ，fǎng fó yún jiān xiān zǐ piāo zhuì xià de qiàn yǐng 。yī shù xīn méi ，nán fàng zài yě shuǐ huāng wān 。gǔ shí xià mái cáng nǐ fāng xiāng de yí gǔ ，jīn shā tān zàng zhe tā de lián huán suǒ gǔ 。bú hèn nán lóu de héng dí chuī zòu qǐ 《méi huā luò 》de dí qǔ ，shēng shēng yōu yuàn āi shāng 。dàn wǒ gèng hèn de shì zǎo chén de hé fēng chuī biàn wàn shuǐ luě guò qiān shān ，(...)
⒄lián ：ài xī ，zūn jìng ；zhōng xiāo ：bàn yè 。
shàng piàn mò liǎng jù dǎo zhuāng ，yī zé shuō běi fāng dà piàn shī dì ，shān hé pò suì ，bú kān shǎng wán ；èr zé shuō yīn zhǔ zhàn pài bú duàn shòu dào pái jǐ hé dǎ (...)
yī yè chūn wēi shé 。
xià piàn sān jù xù duì hóng méi zuò xuàn rǎn ，bǐ zhuǎn ér yì réng chéng 。“xiū bǎ xián xīn suí wù tài ”，chéng “shàng yú gū shòu xuě shuāng zī ”；“jiǔ shēng wēi yūn qìn yáo jī ”，chéng “ǒu zuò xiǎo hóng táo xìng sè ”。“xián xīn ”、“yáo jī ”，réng yǐ měi rén yù huā ，yán xīn xìng běn shì xián dàn yǎ zhì ，bú yīng suí shì tài ér zhuǎn yí ；jī fū běn shì jié bái rú yù ，hé yǐ jiǔ yūn shēng hóng ？“xiū bǎ ”èr zì yī zé ，“hé shì ”èr zì yī jié ，qí cí ruò yǒu hàn yān ，qí yì réng wéi hóng méi zuò huí hù 。“wù tài ”，zhǐ táo xìng jiāo róu mèi rén de chūn tài 。shí shì 《hóng méi 》shī yún “hán xīn wèi kěn suí chūn tài ，jiǔ yūn wú duān shàng yù jī ”，qí yì zhāo rán 。zhè lǐ shì cí tǐ ，gù bǐ yì wǎn zhuǎn ，bú xiàng zuò shī nà yàng míng bái shuō chū bà le 。xià miàn “shī lǎo bú zhī méi gé zài ”，bǔ bǐ diǎn míng ，yī zòng yī shōu ，huí dào běn yì 。hóng méi zhī suǒ yǐ bú (...)
cǐ shī duì yú yán jiū gǔ dài de jǐng tián zhì yě yǒu cān kǎo jià zhí 。jǐng tián zhī zhì yīn qí nián dài jiǔ yuǎn ，nán yǐ jī kǎo ，hòu shì zhòng shuō fēn yún ，mò zhōng yī shì ，cǐ shī zé tí gòng ruò gàn xùn xī 。shī shǒu zhāng yán ：“xìn bǐ nán shān ，wéi yǔ diàn zhī 。”nán shān zhǐ zhōng nán shān ，shī rén shì zài miáo shù zhōu dài de jīng jī dì qū 。zài shī rén kàn lái ，zhè jī nèi de dà piàn tǔ dì jiù shì dāng nián dà yǔ zhì shuǐ shí kāi pì chū lái de 。máo chuán xùn “diàn ”wéi zhì ，ér zhèng jiān zé luò shí wéi ：“yǔ zhì ér qiū diàn zhī 。”“qiū diàn ”jí zhǐ tián dì huá fèn zhōng de liǎng gè děng jí 。《zhōu lǐ ·dì guān ·xiǎo sī tú 》yún ：“nǎi jīng tǔ dì ér jǐng mù qí tián yě ：jiǔ fū wéi jǐng ，sì jǐng wéi yì ，sì yì wéi qiū ，sì qiū wéi diàn ，sì diàn wéi xiàn ，sì xiàn wéi dōu ，yǐ rèn dì shì ér lìng gòng fù 。”yīn ér zhèng jiān děng yú zuò shí jǐng tián zhì qǐ yuán yú xià dài 。kǒng shū chéng zhèng jiān zhī shuō ，wèi “shì zé sān wáng zhī chū ér yǒu jǐng diàn tián lǐ zhī fǎ yě ”，“shì zé qiū diàn zhī fǎ ，yǔ zhī suǒ wéi ”。jìn guǎn yǒu de xué zhě rèn wéi dà yǔ zhì shuǐ “wèi jí qiū diàn qí tián yě 。qiě jǐng yì qiū diàn chū diào fǎ ，yú xià zhī zhì wèi yǒu wén yān ”（kǒng shū yǐn sūn yù shuō ），dàn zhèng 、kǒng zhī shuō yě bú (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

此诗对于研究古代的井田制也有参考价值。井田之制因其年代久远，难以稽考，后世众说纷纭，莫衷一是，此诗则提供若干讯息。诗首章言：“信彼南山，维禹甸之。”南山指终南山，诗人是在描述周代的京畿地区。在诗人看来，这畿内的大片土地就是当年大禹治水时开辟出来的。毛传训“甸”为治，而郑笺则落实为：“禹治而丘甸之。”“丘甸”即指田地划分中的两个等级。《周礼·地官·小司徒》云：“乃经土地而井牧其田野：九夫为井，四井为邑，四邑为丘，四丘为甸，四甸为县，四县为都，以任地事而令贡赋。”因而郑笺等于坐实井田制起源于夏代。孔疏承郑笺之说，谓“是则三王之初而有井甸田里之法也”，“是则丘甸之法，禹之所为”。尽管有的学者认为大禹治水“未及丘甸其田也。且井邑丘甸出调法，虞夏之制未有闻焉”（孔疏引孙毓说），但郑、孔之说也不(...)
华清源中矾石汤，徘徊白凤随君王。
一夜春威折。

相关赏析

词的上片始终纠葛在个人的悲欢离合之(...)
最后一联感叹岁月蹉跎，忧多伤身。“若华”犹言“若英”，即若木之花。若木是神话中生长于西方日入处的树木。《山海经·大荒北经》称：“上有赤树，青叶赤华，名曰若木。”郭璞注：“生昆仑西，附西极，其华光赤下照地。”若木之光华后人也用来指时光。《离骚》云：“折若木以拂日兮，聊逍遥以相羊。”屈原的举动，据王逸的解释，是“折取若木，以拂击日，使之还去”，“或谓拂，蔽也，以若木鄣蔽日，使不得过也”（《楚辞章句》）。总之，都是挽留光阴之意。诗人(...)
风威自与微阳战。雪意不遮残腊换。少须文栋燕双回，来看东城花一片。
射虎南山，断蛟北海，恍如梦中。念少年豪气，霜寒一剑，清时功业，月满雕弓。年去年来成底事，已一半消磨成老翁。那堪更，病为城绕，愁作兵攻。
天色黄昏，一群乌鸦落在枯藤缠绕的老树上，发出凄厉的哀鸣。 小桥下流水哗哗作响，小桥边庄户人家炊烟袅袅。 古道上一匹瘦马，顶着西风艰难地前行。 夕阳渐渐地失去了光泽，从西边落下。 凄寒的夜色里，只有孤独的旅人漂泊在遥远的地方。 ⑴枯藤：枯萎的枝蔓。昏鸦：黄昏时归巢的乌鸦。昏：傍晚。 ⑵人家：农家。此句写出了人对温馨的家庭的渴望。 ⑶古道：已经废弃不堪再用的古老驿道（路）或年代久远的驿道。西风：寒冷、萧瑟的秋风。瘦马：瘦骨如柴的马。 ⑷断肠人：形容伤心悲痛到极点的人，此指漂泊天涯、极度忧伤(...)

作者介绍

瞿颉 清江苏常熟人，本名颙，以避嘉庆帝讳改，字孚若，号菊亭。乾隆三十三年举人。官四川酆都县知县。精音律，有《鹤归来》(演瞿式耜事)等院本，又有《酆都县志》、《秋水阁古文》、《秋水吟》、《四书质疑》。