念奴娇（梅影）

念奴娇（梅影）原文：

倚马休夸速藻佳，相如终竟压邹枚。
几岁开花闻喷雪，何人摘实见垂珠？
氾利兼爱德施均。
词人之心，或欲借春光盛衰之过程展示流转在节序交替中的伤春念远之情。词从愉快之景象叙起，乃欲反衬其心境之愈为悲苦。然而词人为了最大限度地达到反衬的效果，甚而不惜极尽雕琢气力状物写景，终不免落于攻琢之痕。“溜”字本写花红之鲜艳欲滴，“皱”则欲状摹水波漾漪之态，亦不可谓不巧矣！然味之终觉神韵欠焉！究其原委，就在于它显得雕琢、吃力。正如其“天连芳草”句，如换“连”为“粘”，则失于穿凿矣！故《吹剑录》谓“莺嘴”二句：“咏物形似，而少生动，(...)
不借时恶了弟兄，不借时反了面皮。马儿行嘱咐叮咛记：鞍心马户将伊打，刷子去刀莫作疑。则叹的一声长吁气，哀哀怨怨，切切悲悲。
哎，那厮须不是布雾的蚩尤，又不是飞天的夜叉。那厮见你手段高强，被他藏了躲了呢？那厮便藏在云中，躲在、躲在地下，我也翻过乾坤若见他。说那厮能变化，我呵喝一喝骨碌碌的海沸山崩，瞅一瞅赤力力的天摧地塌。孟良，你猜了半日，只是猜不着。你回避。既是猜不着，我且回避。兀那厮！你来这里做甚么？你快实说。你若不说，劈了你这颗狗头来，我则一斧！适才元帅赏了我酒十瓶，羊肉二十斤，不争你劈了我这头，教我怎么吃？快说！你若不说，我就一斧。老爷不要燥暴就把斧头劈下来，待我说，我说。我是杨家府里小军儿，奉佘太君奶奶的命，着我寄一封书与元帅。道是梦中看见老令公，说与番兵交战，不想番兵将老令公困在两狼山虎口交牙峪，困的里无粮草，外无救军。有七郎打出阵来求救，不想被潘仁美将七郎绑在花标树上，攒箭射死。老令公不能得出，撞李陵碑身死。今被韩延寿将老令公尸首烧了，将骨殖挂在幽州昊天寺塔尖上。但是过来过往的人，有箭的射三箭，无箭的打三砖，名曰百药箭。敢是百箭会？你说的是。眼见的哥哥召集众将商量，取那父亲骨殖去，是一件紧要的事，故瞒着我来。嗨！哥哥，我们二十四个指挥使，都是一般的兄弟，怎么偏心，只与他们计议，独独着我回避(...)
陆游晚年在故乡闲居，在这首词里宣称要“做个闲人”，其实，绝对的“闲人”是没有的，因为人们总要用各式各样的行为活动把自己生活的时间填满，那怕他们做的是些“闲事”。就拿这首《点绛唇》所写的内容来说，上山釆药、村店沾酒、湖滨钓鱼、水上行舟，似乎一点儿也没得“闲”。此外，做诗、填词、写文章，恐怕也被陆游列为“闲(...)
词人之心，或欲借春光盛衰之过程展示流转在节序交替中的伤春念远之情。词从愉快之景象叙起，乃欲反衬其心境之愈为悲苦。然而词人为了最大限度地达到反衬的效果，甚而不惜极尽雕琢气力状物写景，终不免落于攻琢之痕。“溜”字本写花红之鲜艳欲滴，“皱”则欲状摹水波漾漪之态，亦不可谓不巧矣！然味之终觉神韵欠焉！究其原委，就在于它显得雕琢、吃力。正如其“天连芳草”句，如换“连”为“粘”，则失于穿凿矣！故《吹剑录》谓“莺嘴”二句：“咏物形似，而少生动，(...)
太平遗老羔羊翁，草书时时发清兴。
“羁愁畏晚寻归楫”开始，转入暮景和夜景的刻画，更为奇丽壮观。“羁愁”乃羁旅之愁。作者心怀乡国，到了傍晚旅愁更深，思念更苦。“畏晚”二字传神地表露出诗人的心理，这种心理颇具普遍性。在苏轼之前唐代诗人崔颢《黄鹤楼》诗不是发出了“日暮乡关何处是，烟波江上使人愁”，千秋浩渺的慨叹。在苏轼之后，元代马致远的《秋思》道出了飘泊者无尽的愁绪，“夕阳西下，断肠人在天涯。”可见“畏晚”的心情是羁旅之人常有的，只不过对失意的人来说，“畏”更厉害，“愁”更深罢了。“归楫”指归舟，这是(...)
不成器的看样也！自家扬州奴的便是。不信好人言，果有忄西惶事。我信着柳隆卿、胡子传，把那房廊屋舍，家缘过活，都弄得无了。如今可在城南破瓦窑中居住。吃了早起的，无晚夕的。每日家烧地眠。炙地卧．怎么过那日月？我苦呵，理当；我这浑家他不曾受用一日。罢罢罢，大嫂，我也活不成了，我解下这绳子来，搭在这树枝上。你在那边，我在这边。俺两个都吊杀了罢。扬州奴，当日有钱时，都是你受用，我不曾受用了一些；你吊杀便理当，我着甚么来由？大嫂，你也说的是，我受用，你不曾受用。你在窑中等着，我如今寻那两个狗材去。你便扫下些干驴粪，烧的罐儿滚滚的，等我寻些米来，和你熬粥汤吃。天也！兀的不穷杀我也！小可是个卖茶的。今日早晨起来，我光梳了头，净洗了脸，开了这茶房，看有甚么人来。柴又不费，米又不贵，两个傻厮，正是一对。自家柳隆卿。兄弟胡子传，俺两个是至交至厚，寸步儿不厮离的兄弟。自从丢了这赵小哥，再没兴头。今日且到茶房里去闲坐一会，有造化再寻的一个主儿也好。卖茶的，有茶拿来俺两个吃。有茶，请里面坐！自家扬州奴，我往常但出门，磕头撞脑的，都是我我那朋友兄弟。今日见我穷了，见了我的，都躲去了，我如今茶记里问一声咱。卖茶的，去揖哩。（卖茶云）那里来这叫花的？走！叫化的也来唱喏！（扬州奴云）好了好了。我正寻那两个兄弟，恰好的在这里。这一头赍发，可不喜也！哥，唱喏来。赶出这叫化子去！我不是叫化的，我是赵小哥。谁是赵小哥？则我便是。你是赵小哥，我问你咱，你自怎么这般穷了？都是你这两个歹弟子孩儿弄穷了我哩！小哥，你肚里饥么？可知我肚里饥。有甚么东西，与我吃些儿。小哥，你少待片时，我买些来与你吃。好烧鹅，好膀蹄，(...)
“醉云”两句，言词人因为与恋人别离，精神颓唐，整常借酒浇愁，以致神志恍惚，常处在梦幻之中。而在梦幻中，词人正好追寻到恋人的倩影，和她亲亲热热，恰如楚襄王之云雨巫山也。“倦蜂”四句，以物拟人，聊解相思。“双桨”，这里是借代船。言词人的内心经常激发起一阵阵动荡的情思，他非常希望能获得一个温馨甜蜜的居处，但如今却像一只疲倦的蜜蜂，刚停到一朵洁白的梨花上想要吮蜜，却被一阵狂风吹得四处飘荡，无法存身。因此这种想要能与恋人长守一起过着平静的生活，只是自己的一厢情愿的单相思罢了。眼前见到的只有秋水中随风哆嗦的枯荷及一两朵蔫萎的荷花，和送人离去的行船。而词人的单相思和(...)

念奴娇（梅影）拼音解读：

yǐ mǎ xiū kuā sù zǎo jiā ，xiàng rú zhōng jìng yā zōu méi 。
jǐ suì kāi huā wén pēn xuě ，hé rén zhāi shí jiàn chuí zhū ？
fán lì jiān ài dé shī jun1 。
cí rén zhī xīn ，huò yù jiè chūn guāng shèng shuāi zhī guò chéng zhǎn shì liú zhuǎn zài jiē xù jiāo tì zhōng de shāng chūn niàn yuǎn zhī qíng 。cí cóng yú kuài zhī jǐng xiàng xù qǐ ，nǎi yù fǎn chèn qí xīn jìng zhī yù wéi bēi kǔ 。rán ér cí rén wéi le zuì dà xiàn dù dì dá dào fǎn chèn de xiào guǒ ，shèn ér bú xī jí jìn diāo zhuó qì lì zhuàng wù xiě jǐng ，zhōng bú miǎn luò yú gōng zhuó zhī hén 。“liū ”zì běn xiě huā hóng zhī xiān yàn yù dī ，“zhòu ”zé yù zhuàng mó shuǐ bō yàng yī zhī tài ，yì bú kě wèi bú qiǎo yǐ ！rán wèi zhī zhōng jiào shén yùn qiàn yān ！jiū qí yuán wěi ，jiù zài yú tā xiǎn dé diāo zhuó 、chī lì 。zhèng rú qí “tiān lián fāng cǎo ”jù ，rú huàn “lián ”wéi “zhān ”，zé shī yú chuān záo yǐ ！gù 《chuī jiàn lù 》wèi “yīng zuǐ ”èr jù ：“yǒng wù xíng sì ，ér shǎo shēng dòng ，(...)
bú jiè shí è le dì xiōng ，bú jiè shí fǎn le miàn pí 。mǎ ér háng zhǔ fù dīng níng jì ：ān xīn mǎ hù jiāng yī dǎ ，shuā zǐ qù dāo mò zuò yí 。zé tàn de yī shēng zhǎng yù qì ，āi āi yuàn yuàn ，qiē qiē bēi bēi 。
āi ，nà sī xū bú shì bù wù de chī yóu ，yòu bú shì fēi tiān de yè chā 。nà sī jiàn nǐ shǒu duàn gāo qiáng ，bèi tā cáng le duǒ le ne ？nà sī biàn cáng zài yún zhōng ，duǒ zài 、duǒ zài dì xià ，wǒ yě fān guò qián kūn ruò jiàn tā 。shuō nà sī néng biàn huà ，wǒ hē hē yī hē gǔ lù lù de hǎi fèi shān bēng ，chǒu yī chǒu chì lì lì de tiān cuī dì tā 。mèng liáng ，nǐ cāi le bàn rì ，zhī shì cāi bú zhe 。nǐ huí bì 。jì shì cāi bú zhe ，wǒ qiě huí bì 。wū nà sī ！nǐ lái zhè lǐ zuò shèn me ？nǐ kuài shí shuō 。nǐ ruò bú shuō ，pī le nǐ zhè kē gǒu tóu lái ，wǒ zé yī fǔ ！shì cái yuán shuài shǎng le wǒ jiǔ shí píng ，yáng ròu èr shí jīn ，bú zhēng nǐ pī le wǒ zhè tóu ，jiāo wǒ zěn me chī ？kuài shuō ！nǐ ruò bú shuō ，wǒ jiù yī fǔ 。lǎo yé bú yào zào bào jiù bǎ fǔ tóu pī xià lái ，dài wǒ shuō ，wǒ shuō 。wǒ shì yáng jiā fǔ lǐ xiǎo jun1 ér ，fèng shé tài jun1 nǎi nǎi de mìng ，zhe wǒ jì yī fēng shū yǔ yuán shuài 。dào shì mèng zhōng kàn jiàn lǎo lìng gōng ，shuō yǔ fān bīng jiāo zhàn ，bú xiǎng fān bīng jiāng lǎo lìng gōng kùn zài liǎng láng shān hǔ kǒu jiāo yá yù ，kùn de lǐ wú liáng cǎo ，wài wú jiù jun1 。yǒu qī láng dǎ chū zhèn lái qiú jiù ，bú xiǎng bèi pān rén měi jiāng qī láng bǎng zài huā biāo shù shàng ，zǎn jiàn shè sǐ 。lǎo lìng gōng bú néng dé chū ，zhuàng lǐ líng bēi shēn sǐ 。jīn bèi hán yán shòu jiāng lǎo lìng gōng shī shǒu shāo le ，jiāng gǔ zhí guà zài yōu zhōu hào tiān sì tǎ jiān shàng 。dàn shì guò lái guò wǎng de rén ，yǒu jiàn de shè sān jiàn ，wú jiàn de dǎ sān zhuān ，míng yuē bǎi yào jiàn 。gǎn shì bǎi jiàn huì ？nǐ shuō de shì 。yǎn jiàn de gē gē zhào jí zhòng jiāng shāng liàng ，qǔ nà fù qīn gǔ zhí qù ，shì yī jiàn jǐn yào de shì ，gù mán zhe wǒ lái 。hēi ！gē gē ，wǒ men èr shí sì gè zhǐ huī shǐ ，dōu shì yī bān de xiōng dì ，zěn me piān xīn ，zhī yǔ tā men jì yì ，dú dú zhe wǒ huí bì (...)
lù yóu wǎn nián zài gù xiāng xián jū ，zài zhè shǒu cí lǐ xuān chēng yào “zuò gè xián rén ”，qí shí ，jué duì de “xián rén ”shì méi yǒu de ，yīn wéi rén men zǒng yào yòng gè shì gè yàng de háng wéi huó dòng bǎ zì jǐ shēng huó de shí jiān tián mǎn ，nà pà tā men zuò de shì xiē “xián shì ”。jiù ná zhè shǒu 《diǎn jiàng chún 》suǒ xiě de nèi róng lái shuō ，shàng shān biǎn yào 、cūn diàn zhān jiǔ 、hú bīn diào yú 、shuǐ shàng háng zhōu ，sì hū yī diǎn ér yě méi dé “xián ”。cǐ wài ，zuò shī 、tián cí 、xiě wén zhāng ，kǒng pà yě bèi lù yóu liè wéi “xián (...)
cí rén zhī xīn ，huò yù jiè chūn guāng shèng shuāi zhī guò chéng zhǎn shì liú zhuǎn zài jiē xù jiāo tì zhōng de shāng chūn niàn yuǎn zhī qíng 。cí cóng yú kuài zhī jǐng xiàng xù qǐ ，nǎi yù fǎn chèn qí xīn jìng zhī yù wéi bēi kǔ 。rán ér cí rén wéi le zuì dà xiàn dù dì dá dào fǎn chèn de xiào guǒ ，shèn ér bú xī jí jìn diāo zhuó qì lì zhuàng wù xiě jǐng ，zhōng bú miǎn luò yú gōng zhuó zhī hén 。“liū ”zì běn xiě huā hóng zhī xiān yàn yù dī ，“zhòu ”zé yù zhuàng mó shuǐ bō yàng yī zhī tài ，yì bú kě wèi bú qiǎo yǐ ！rán wèi zhī zhōng jiào shén yùn qiàn yān ！jiū qí yuán wěi ，jiù zài yú tā xiǎn dé diāo zhuó 、chī lì 。zhèng rú qí “tiān lián fāng cǎo ”jù ，rú huàn “lián ”wéi “zhān ”，zé shī yú chuān záo yǐ ！gù 《chuī jiàn lù 》wèi “yīng zuǐ ”èr jù ：“yǒng wù xíng sì ，ér shǎo shēng dòng ，(...)
tài píng yí lǎo gāo yáng wēng ，cǎo shū shí shí fā qīng xìng 。
“jī chóu wèi wǎn xún guī jí ”kāi shǐ ，zhuǎn rù mù jǐng hé yè jǐng de kè huà ，gèng wéi qí lì zhuàng guān 。“jī chóu ”nǎi jī lǚ zhī chóu 。zuò zhě xīn huái xiāng guó ，dào le bàng wǎn lǚ chóu gèng shēn ，sī niàn gèng kǔ 。“wèi wǎn ”èr zì chuán shén dì biǎo lù chū shī rén de xīn lǐ ，zhè zhǒng xīn lǐ pō jù pǔ biàn xìng 。zài sū shì zhī qián táng dài shī rén cuī hào 《huáng hè lóu 》shī bú shì fā chū le “rì mù xiāng guān hé chù shì ，yān bō jiāng shàng shǐ rén chóu ”，qiān qiū hào miǎo de kǎi tàn 。zài sū shì zhī hòu ，yuán dài mǎ zhì yuǎn de 《qiū sī 》dào chū le piāo bó zhě wú jìn de chóu xù ，“xī yáng xī xià ，duàn cháng rén zài tiān yá 。”kě jiàn “wèi wǎn ”de xīn qíng shì jī lǚ zhī rén cháng yǒu de ，zhī bú guò duì shī yì de rén lái shuō ，“wèi ”gèng lì hài ，“chóu ”gèng shēn bà le 。“guī jí ”zhǐ guī zhōu ，zhè shì (...)
bú chéng qì de kàn yàng yě ！zì jiā yáng zhōu nú de biàn shì 。bú xìn hǎo rén yán ，guǒ yǒu shù xī huáng shì 。wǒ xìn zhe liǔ lóng qīng 、hú zǐ chuán ，bǎ nà fáng láng wū shě ，jiā yuán guò huó ，dōu nòng dé wú le 。rú jīn kě zài chéng nán pò wǎ yáo zhōng jū zhù 。chī le zǎo qǐ de ，wú wǎn xī de 。měi rì jiā shāo dì mián 。zhì dì wò ．zěn me guò nà rì yuè ？wǒ kǔ hē ，lǐ dāng ；wǒ zhè hún jiā tā bú céng shòu yòng yī rì 。bà bà bà ，dà sǎo ，wǒ yě huó bú chéng le ，wǒ jiě xià zhè shéng zǐ lái ，dā zài zhè shù zhī shàng 。nǐ zài nà biān ，wǒ zài zhè biān 。ǎn liǎng gè dōu diào shā le bà 。yáng zhōu nú ，dāng rì yǒu qián shí ，dōu shì nǐ shòu yòng ，wǒ bú céng shòu yòng le yī xiē ；nǐ diào shā biàn lǐ dāng ，wǒ zhe shèn me lái yóu ？dà sǎo ，nǐ yě shuō de shì ，wǒ shòu yòng ，nǐ bú céng shòu yòng 。nǐ zài yáo zhōng děng zhe ，wǒ rú jīn xún nà liǎng gè gǒu cái qù 。nǐ biàn sǎo xià xiē gàn lǘ fèn ，shāo de guàn ér gǔn gǔn de ，děng wǒ xún xiē mǐ lái ，hé nǐ áo zhōu tāng chī 。tiān yě ！wū de bú qióng shā wǒ yě ！xiǎo kě shì gè mài chá de 。jīn rì zǎo chén qǐ lái ，wǒ guāng shū le tóu ，jìng xǐ le liǎn ，kāi le zhè chá fáng ，kàn yǒu shèn me rén lái 。chái yòu bú fèi ，mǐ yòu bú guì ，liǎng gè shǎ sī ，zhèng shì yī duì 。zì jiā liǔ lóng qīng 。xiōng dì hú zǐ chuán ，ǎn liǎng gè shì zhì jiāo zhì hòu ，cùn bù ér bú sī lí de xiōng dì 。zì cóng diū le zhè zhào xiǎo gē ，zài méi xìng tóu 。jīn rì qiě dào chá fáng lǐ qù xián zuò yī huì ，yǒu zào huà zài xún de yī gè zhǔ ér yě hǎo 。mài chá de ，yǒu chá ná lái ǎn liǎng gè chī 。yǒu chá ，qǐng lǐ miàn zuò ！zì jiā yáng zhōu nú ，wǒ wǎng cháng dàn chū mén ，kē tóu zhuàng nǎo de ，dōu shì wǒ wǒ nà péng yǒu xiōng dì 。jīn rì jiàn wǒ qióng le ，jiàn le wǒ de ，dōu duǒ qù le ，wǒ rú jīn chá jì lǐ wèn yī shēng zán 。mài chá de ，qù yī lǐ 。（mài chá yún ）nà lǐ lái zhè jiào huā de ？zǒu ！jiào huà de yě lái chàng nuò ！（yáng zhōu nú yún ）hǎo le hǎo le 。wǒ zhèng xún nà liǎng gè xiōng dì ，qià hǎo de zài zhè lǐ 。zhè yī tóu jī fā ，kě bú xǐ yě ！gē ，chàng nuò lái 。gǎn chū zhè jiào huà zǐ qù ！wǒ bú shì jiào huà de ，wǒ shì zhào xiǎo gē 。shuí shì zhào xiǎo gē ？zé wǒ biàn shì 。nǐ shì zhào xiǎo gē ，wǒ wèn nǐ zán ，nǐ zì zěn me zhè bān qióng le ？dōu shì nǐ zhè liǎng gè dǎi dì zǐ hái ér nòng qióng le wǒ lǐ ！xiǎo gē ，nǐ dù lǐ jī me ？kě zhī wǒ dù lǐ jī 。yǒu shèn me dōng xī ，yǔ wǒ chī xiē ér 。xiǎo gē ，nǐ shǎo dài piàn shí ，wǒ mǎi xiē lái yǔ nǐ chī 。hǎo shāo é ，hǎo bǎng tí ，(...)
“zuì yún ”liǎng jù ，yán cí rén yīn wéi yǔ liàn rén bié lí ，jīng shén tuí táng ，zhěng cháng jiè jiǔ jiāo chóu ，yǐ zhì shén zhì huǎng hū ，cháng chù zài mèng huàn zhī zhōng 。ér zài mèng huàn zhōng ，cí rén zhèng hǎo zhuī xún dào liàn rén de qiàn yǐng ，hé tā qīn qīn rè rè ，qià rú chǔ xiāng wáng zhī yún yǔ wū shān yě 。“juàn fēng ”sì jù ，yǐ wù nǐ rén ，liáo jiě xiàng sī 。“shuāng jiǎng ”，zhè lǐ shì jiè dài chuán 。yán cí rén de nèi xīn jīng cháng jī fā qǐ yī zhèn zhèn dòng dàng de qíng sī ，tā fēi cháng xī wàng néng huò dé yī gè wēn xīn tián mì de jū chù ，dàn rú jīn què xiàng yī zhī pí juàn de mì fēng ，gāng tíng dào yī duǒ jié bái de lí huā shàng xiǎng yào shǔn mì ，què bèi yī zhèn kuáng fēng chuī dé sì chù piāo dàng ，wú fǎ cún shēn 。yīn cǐ zhè zhǒng xiǎng yào néng yǔ liàn rén zhǎng shǒu yī qǐ guò zhe píng jìng de shēng huó ，zhī shì zì jǐ de yī xiāng qíng yuàn de dān xiàng sī bà le 。yǎn qián jiàn dào de zhī yǒu qiū shuǐ zhōng suí fēng duō suō de kū hé jí yī liǎng duǒ niān wěi de hé huā ，hé sòng rén lí qù de háng chuán 。ér cí rén de dān xiàng sī hé (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“醉云”两句，言词人因为与恋人别离，精神颓唐，整常借酒浇愁，以致神志恍惚，常处在梦幻之中。而在梦幻中，词人正好追寻到恋人的倩影，和她亲亲热热，恰如楚襄王之云雨巫山也。“倦蜂”四句，以物拟人，聊解相思。“双桨”，这里是借代船。言词人的内心经常激发起一阵阵动荡的情思，他非常希望能获得一个温馨甜蜜的居处，但如今却像一只疲倦的蜜蜂，刚停到一朵洁白的梨花上想要吮蜜，却被一阵狂风吹得四处飘荡，无法存身。因此这种想要能与恋人长守一起过着平静的生活，只是自己的一厢情愿的单相思罢了。眼前见到的只有秋水中随风哆嗦的枯荷及一两朵蔫萎的荷花，和送人离去的行船。而词人的单相思和(...)
于西则右挟岷山，涌渎发川。陪以白狼，夷歌成章。坰野草昧，林麓黝儵。交让所植，蹲鸱所伏。百药灌丛，寒卉冬馥。异类众伙，于何不育？其中则有青珠黄环，碧砮芒消。或丰绿荑，或蕃丹椒。麋芜布濩于中阿，风连莚蔓于兰皋(...)
昔日长城战，咸言意气高。黄尘足今古，白骨乱蓬蒿。
画楼中有人情正苦，

相关赏析

此词用绵丽之笔，写哀惋(...)
这首偈，同神秀的那一首，在修行方法(...)
氾利兼爱德施均。
亲统貔貅百万兵，兜鍪日日侍承明。朝梁暮晋何时了，定许将军见大平。下官姓石，双名守信，大梁人氏。方今周世宗登基，四方扰攘，干戈不息。为我累建大功，升授马步亲军都指挥使，统领着八十万禁军，得专征伐。近奉圣旨，招募智勇之士，量才授职。这一人乃王全斌，这一人乃潘美，见充帐前统制官，与我八拜兄弟，一同调遣。兄弟，但有知识，当为国引进咱。哥哥，今有马军副指挥使赵弘殷长男赵匡胤，文武全才，智勇过人，少年游历关东关西，独行千里。若得此人统领军马，荡除草寇，何愁天下不太平也。兄弟，既有如此贤才，何不早说？可备礼帛鞍马，差人敬征(...)
丁未：即公元1187年（宋孝宗淳熙十四年）。吴松：即今吴江市，属江苏省。燕雁：指北方幽燕一带的鸿雁。燕雁无心：羡慕飞鸟的无忧无虑，自由自在。太湖：江苏南境的大湖泊。商略：商量、酝酿。第四桥：即吴松城外的甘泉桥。天随(...)
可早来到这牢山店。某有些饥渴，我买几钟酒汤汤寒咱。兀那卖酒的，有酒么？官人有酒。请进酒务儿里来。打二百钱酒来。理会得。官人，有了酒也。你不还我的酒钱，你就走了。我是个打差的人，那得那钱来还你！店小二，为甚的大惊小怪的？官人不知，这个人吃了二百钱酒，他不还钱，便要走去。看起来他是个衙门中办事的人。小二哥，我替他还了这钱。兀那君子。你姓甚名谁，你为甚么到此处？你说一遍咱。某乃飞山虎刘庆。奉大人的将令，差我去催小健儿狄青衣袄扛车，那厮违了半个月假限。我若见狄青那弟子孩儿呀，鼻凹里足打他五百铁索。则我便是狄青。早是我不曾说你甚么？你骂的我勾了也。你来时，曾撞着甚么人来？我来迎着一簇番官，将衣袄车夺将去了。我躲在蓬科里，我见他，他不曾见我。皂雕旗上写着道：大将史牙恰。他夺了你那衣袄车去了。你刹地在这里吃酒？大人将令，你若赶上复夺了衣袄扛车，将功折罪，虽误了半月假限，其罪可免也。我(...)

作者介绍

汪元量 汪元量（1241～1317年后）南宋末诗人、词人、宫廷琴师。字大有，号水云，亦自号水云子、楚狂、江南倦客，钱塘（今浙江杭州）人。琳第三子。度宗时以善琴供奉宫掖。恭宗德祐二年（1276）临安陷，随三宫入燕。尝谒文天祥于狱中。元世祖至元二十五年（1288）出家为道士，获南归，次年抵钱塘。后往来江西、湖北、四川等地，终老湖山。诗多纪国亡前后事，时人比之杜甫，有“诗史”之目，有《水云集》、《湖山类稿》。