少年游·草

少年游·草原文：

琐窗风雨古今情，梦绕云山十二层，香销烛暗人初定。酒醒时愁未醒，三般儿捱不到天明。巉地罗帏静，森地鸳被冷，忽地心疼。
这是一首咏春雨之作，全篇虽未提及雨字，但春雨意象贯穿全篇。上阕先用拟人手法，写春雨带来寒冷，花柳也畏惧。接着从正面描写春雨的阴暗朦胧，然后写物与人对迷蒙春雨的感受。下阕集中写春雨中的别怨。先写作者傍晚眺望雨中江上景色，渡口春潮，没有人迹，远山如美女之眉。“梨花”句用李重元《忆王孙》“雨打梨花深闭门”境界；“剪灯”句用李商隐《夜雨寄北》诗意，余韵袅袅富有情致。这首咏春雨词向被推为咏物的上乘之作。本篇写得出神入化，极为精彩。全篇没有一个“雨”字，而是从多方面，由远到近、由小到大描写了春雨的特色，表现绵绵丝雨编织成的迷蒙境界，抒写惜花伤春之情，春雨的意象贯穿始终，处处可感。上片先用拟人的手法，从几个侧面描写春雨，其寒气摧残百花，困住娇柳，催送春光。及写物与人对春雨的感受，但不曾牵入自己。下片便转到自己身上，侧重写春雨中无限怅惘和思绪，情寓景中，写(...)
最后一首《守岁》也是十六句，可以分为三节。前六句联系上一首《别岁》，用生动的比喻说明守岁无益，从反面入题，与前二首又别。这个比喻不但形象生动，以蛇来比“岁”，又是泛泛设喻。六句的前四句写岁已将尽，和《别岁(...)
金溪有个叫方仲永的百姓，家中世代以耕田为业。仲永长到5岁时，不曾认识书写工具。忽然有一天仲永哭着索要这些东西。他的父亲对此感到诧异，就向邻居那里把那些东西借来给他。仲永立刻写下了四句诗，并自己题上自己的名字。这首诗以赡养父母和团结同宗族的人为主旨， 给全乡的秀才观赏。从此，指定事物让他作诗，方仲永立刻就能完成，并且诗的文采和(...)
第二首《曲讲堂》，结构形式与前首大致相同。“寂灭本非断，文字安可离！曲堂何为设？高士方在斯。”从设置曲讲堂的必要性落笔，经文需要讲解，高士讲经需为之设置讲坛，那么，曲讲堂的设立就是天经地义的了。“圣默寄言宣，分别乃无知。趣中即空假，名相与假期？”进一步指出“默然的妙语也要假托言语的宣讲，将沉默与宣讲分开是无知的做法。”并认为中道与空相、假名本是一回事，不必分明名、相的区别。最后两句“愿言绝闻得，忘意聊思惟”，希望能弃绝听闻所得到的东西，通过认真思维而得到佛的真谛。全诗基本上是议论，充满佛教的术语，作者一心向往佛教的真谛，态度之虔诚，俨然一信徒。
今年正月十五元宵节，月光与灯光同去年一样。
⑼堪：能够。伯仲：原指兄弟间的次第。这里比喻人物不相上下，难分优劣高低。杜甫《咏怀古迹》诗之五称赞诸葛亮说：“伯仲之间见伊吕，指挥若定失萧曹。”
石气何凄凄，老莎如短(...)
诗人将昔时的繁盛和眼前的凄凉，通过具体的景物，作了鲜明的对比，使读者感受特别深切。一般地说，直接描写某种环境，是比较难于突出的，而通过对比，则效果往往能够大大地加强。所以，通过热闹的场面来描写凄凉，就使读者更觉得凄凉的可叹。如此诗前面所写过去的繁华与后面所写后来的冷落，对照极为强烈，前面写得愈着力，后面转得也就愈有力。为了充分地表达主题思想，诗人对这篇诗的艺术结构也作出了不同于一般七绝的安排。一般的七绝，转(...)
在中国诗歌史上，自第一部诗歌总集《诗经》里吟咏鸱鸮的诗作之后，吟咏日月星辰、山川草木、花鸟鱼虫的咏物诗可谓层出不穷。在浩如烟海的咏物诗中有不少格调颇高、艺术精湛、韵味无穷的佳作。李纲的这首《病牛》便是其中之一。这里，我们不谈此诗所具有的高度概括力，也不说此诗质朴无华的语言美，只是想欣赏一下其“离形得似”、“托物言志”的艺术。司空图《诗品·形容》认为，诗人“形容”（指描摹客观事物）能不拘形似而求得神似，才是精于“形容”者：“离形得似，庶几斯人”。李纲正是精于“形容”者，其《病牛》诗达到了“离形得似”，也即不拘于描写对象的(...)
张惠言出生于常州武进县一个世代为儒然科考不彰的清寒家庭，四岁时父亲就病卒，其母将他含辛茹苦教养而成。惠言回忆其早年孤苦生活时描述道：“一日，暮归，无以为夕餮，各不食而寝。迟明，惠言饿不能起。先妣曰：‘儿不惯饿惫也？吾与尔姊尔弟，时时如此也！’惠言泣，先妣亦泣”（《茗柯文编.先妣事略》）。从十四岁开始就外出教授为生，其间两次在安徽歙县金榜家设帐授徒，泄留时间最为长久。二十六岁至三十九岁时又七上京师应进士试。在张惠言四十二岁的生命历程里，约四分之三的时间身居异乡，为糊口而漂泊四方。所以惠言一生饱尝抛妻离子的别离之苦，也屡受寂寞孤苦的煎熬。此词就借咏燕，委婉且淋漓尽致地抒写他身处异乡时那种寂寞难耐的孤苦感，那种漂泊四方时压抑在心头的感伤，那种茕茕孓立时对亲人与故乡不可遏止的思念。词中“满城社雨，又唤起无家，一年新恨”，“前身应是，一片落红残粉”，“输于池上鸳鸯，日日阑前双暝”等语，既是惠言对浪迹天涯燕子的拟人化描摹，更是他此时此刻孤苦、感伤、思念且又有几分怨懑心态的真实反映。张惠言《双双燕》词所反映出来的苦寒人生遭遇，既是他个人的，又是传统社会中诸多为生计、为功名奔走四方、萍飘天涯的“寒士”们孤苦生涯的真切写照。

少年游·草拼音解读：

suǒ chuāng fēng yǔ gǔ jīn qíng ，mèng rào yún shān shí èr céng ，xiāng xiāo zhú àn rén chū dìng 。jiǔ xǐng shí chóu wèi xǐng ，sān bān ér ái bú dào tiān míng 。chán dì luó wéi jìng ，sēn dì yuān bèi lěng ，hū dì xīn téng 。
zhè shì yī shǒu yǒng chūn yǔ zhī zuò ，quán piān suī wèi tí jí yǔ zì ，dàn chūn yǔ yì xiàng guàn chuān quán piān 。shàng què xiān yòng nǐ rén shǒu fǎ ，xiě chūn yǔ dài lái hán lěng ，huā liǔ yě wèi jù 。jiē zhe cóng zhèng miàn miáo xiě chūn yǔ de yīn àn méng lóng ，rán hòu xiě wù yǔ rén duì mí méng chūn yǔ de gǎn shòu 。xià què jí zhōng xiě chūn yǔ zhōng de bié yuàn 。xiān xiě zuò zhě bàng wǎn tiào wàng yǔ zhōng jiāng shàng jǐng sè ，dù kǒu chūn cháo ，méi yǒu rén jì ，yuǎn shān rú měi nǚ zhī méi 。“lí huā ”jù yòng lǐ zhòng yuán 《yì wáng sūn 》“yǔ dǎ lí huā shēn bì mén ”jìng jiè ；“jiǎn dēng ”jù yòng lǐ shāng yǐn 《yè yǔ jì běi 》shī yì ，yú yùn niǎo niǎo fù yǒu qíng zhì 。zhè shǒu yǒng chūn yǔ cí xiàng bèi tuī wéi yǒng wù de shàng chéng zhī zuò 。běn piān xiě dé chū shén rù huà ，jí wéi jīng cǎi 。quán piān méi yǒu yī gè “yǔ ”zì ，ér shì cóng duō fāng miàn ，yóu yuǎn dào jìn 、yóu xiǎo dào dà miáo xiě le chūn yǔ de tè sè ，biǎo xiàn mián mián sī yǔ biān zhī chéng de mí méng jìng jiè ，shū xiě xī huā shāng chūn zhī qíng ，chūn yǔ de yì xiàng guàn chuān shǐ zhōng ，chù chù kě gǎn 。shàng piàn xiān yòng nǐ rén de shǒu fǎ ，cóng jǐ gè cè miàn miáo xiě chūn yǔ ，qí hán qì cuī cán bǎi huā ，kùn zhù jiāo liǔ ，cuī sòng chūn guāng 。jí xiě wù yǔ rén duì chūn yǔ de gǎn shòu ，dàn bú céng qiān rù zì jǐ 。xià piàn biàn zhuǎn dào zì jǐ shēn shàng ，cè zhòng xiě chūn yǔ zhōng wú xiàn chàng wǎng hé sī xù ，qíng yù jǐng zhōng ，xiě (...)
zuì hòu yī shǒu 《shǒu suì 》yě shì shí liù jù ，kě yǐ fèn wéi sān jiē 。qián liù jù lián xì shàng yī shǒu 《bié suì 》，yòng shēng dòng de bǐ yù shuō míng shǒu suì wú yì ，cóng fǎn miàn rù tí ，yǔ qián èr shǒu yòu bié 。zhè gè bǐ yù bú dàn xíng xiàng shēng dòng ，yǐ shé lái bǐ “suì ”，yòu shì fàn fàn shè yù 。liù jù de qián sì jù xiě suì yǐ jiāng jìn ，hé 《bié suì (...)
jīn xī yǒu gè jiào fāng zhòng yǒng de bǎi xìng ，jiā zhōng shì dài yǐ gēng tián wéi yè 。zhòng yǒng zhǎng dào 5suì shí ，bú céng rèn shí shū xiě gōng jù 。hū rán yǒu yī tiān zhòng yǒng kū zhe suǒ yào zhè xiē dōng xī 。tā de fù qīn duì cǐ gǎn dào chà yì ，jiù xiàng lín jū nà lǐ bǎ nà xiē dōng xī jiè lái gěi tā 。zhòng yǒng lì kè xiě xià le sì jù shī ，bìng zì jǐ tí shàng zì jǐ de míng zì 。zhè shǒu shī yǐ shàn yǎng fù mǔ hé tuán jié tóng zōng zú de rén wéi zhǔ zhǐ ， gěi quán xiāng de xiù cái guān shǎng 。cóng cǐ ，zhǐ dìng shì wù ràng tā zuò shī ，fāng zhòng yǒng lì kè jiù néng wán chéng ，bìng qiě shī de wén cǎi hé (...)
dì èr shǒu 《qǔ jiǎng táng 》，jié gòu xíng shì yǔ qián shǒu dà zhì xiàng tóng 。“jì miè běn fēi duàn ，wén zì ān kě lí ！qǔ táng hé wéi shè ？gāo shì fāng zài sī 。”cóng shè zhì qǔ jiǎng táng de bì yào xìng luò bǐ ，jīng wén xū yào jiǎng jiě ，gāo shì jiǎng jīng xū wéi zhī shè zhì jiǎng tán ，nà me ，qǔ jiǎng táng de shè lì jiù shì tiān jīng dì yì de le 。“shèng mò jì yán xuān ，fèn bié nǎi wú zhī 。qù zhōng jí kōng jiǎ ，míng xiàng yǔ jiǎ qī ？”jìn yī bù zhǐ chū “mò rán de miào yǔ yě yào jiǎ tuō yán yǔ de xuān jiǎng ，jiāng chén mò yǔ xuān jiǎng fèn kāi shì wú zhī de zuò fǎ 。”bìng rèn wéi zhōng dào yǔ kōng xiàng 、jiǎ míng běn shì yī huí shì ，bú bì fèn míng míng 、xiàng de qū bié 。zuì hòu liǎng jù “yuàn yán jué wén dé ，wàng yì liáo sī wéi ”，xī wàng néng qì jué tīng wén suǒ dé dào de dōng xī ，tōng guò rèn zhēn sī wéi ér dé dào fó de zhēn dì 。quán shī jī běn shàng shì yì lùn ，chōng mǎn fó jiāo de shù yǔ ，zuò zhě yī xīn xiàng wǎng fó jiāo de zhēn dì ，tài dù zhī qián chéng ，yǎn rán yī xìn tú 。
jīn nián zhèng yuè shí wǔ yuán xiāo jiē ，yuè guāng yǔ dēng guāng tóng qù nián yī yàng 。
⑼kān ：néng gòu 。bó zhòng ：yuán zhǐ xiōng dì jiān de cì dì 。zhè lǐ bǐ yù rén wù bú xiàng shàng xià ，nán fèn yōu liè gāo dī 。dù fǔ 《yǒng huái gǔ jì 》shī zhī wǔ chēng zàn zhū gě liàng shuō ：“bó zhòng zhī jiān jiàn yī lǚ ，zhǐ huī ruò dìng shī xiāo cáo 。”
shí qì hé qī qī ，lǎo shā rú duǎn (...)
shī rén jiāng xī shí de fán shèng hé yǎn qián de qī liáng ，tōng guò jù tǐ de jǐng wù ，zuò le xiān míng de duì bǐ ，shǐ dú zhě gǎn shòu tè bié shēn qiē 。yī bān dì shuō ，zhí jiē miáo xiě mǒu zhǒng huán jìng ，shì bǐ jiào nán yú tū chū de ，ér tōng guò duì bǐ ，zé xiào guǒ wǎng wǎng néng gòu dà dà dì jiā qiáng 。suǒ yǐ ，tōng guò rè nào de chǎng miàn lái miáo xiě qī liáng ，jiù shǐ dú zhě gèng jiào dé qī liáng de kě tàn 。rú cǐ shī qián miàn suǒ xiě guò qù de fán huá yǔ hòu miàn suǒ xiě hòu lái de lěng luò ，duì zhào jí wéi qiáng liè ，qián miàn xiě dé yù zhe lì ，hòu miàn zhuǎn dé yě jiù yù yǒu lì 。wéi le chōng fèn dì biǎo dá zhǔ tí sī xiǎng ，shī rén duì zhè piān shī de yì shù jié gòu yě zuò chū le bú tóng yú yī bān qī jué de ān pái 。yī bān de qī jué ，zhuǎn (...)
zài zhōng guó shī gē shǐ shàng ，zì dì yī bù shī gē zǒng jí 《shī jīng 》lǐ yín yǒng chī xiāo de shī zuò zhī hòu ，yín yǒng rì yuè xīng chén 、shān chuān cǎo mù 、huā niǎo yú chóng de yǒng wù shī kě wèi céng chū bú qióng 。zài hào rú yān hǎi de yǒng wù shī zhōng yǒu bú shǎo gé diào pō gāo 、yì shù jīng zhàn 、yùn wèi wú qióng de jiā zuò 。lǐ gāng de zhè shǒu 《bìng niú 》biàn shì qí zhōng zhī yī 。zhè lǐ ，wǒ men bú tán cǐ shī suǒ jù yǒu de gāo dù gài kuò lì ，yě bú shuō cǐ shī zhì pǔ wú huá de yǔ yán měi ，zhī shì xiǎng xīn shǎng yī xià qí “lí xíng dé sì ”、“tuō wù yán zhì ”de yì shù 。sī kōng tú 《shī pǐn ·xíng róng 》rèn wéi ，shī rén “xíng róng ”（zhǐ miáo mó kè guān shì wù ）néng bú jū xíng sì ér qiú dé shén sì ，cái shì jīng yú “xíng róng ”zhě ：“lí xíng dé sì ，shù jǐ sī rén ”。lǐ gāng zhèng shì jīng yú “xíng róng ”zhě ，qí 《bìng niú 》shī dá dào le “lí xíng dé sì ”，yě jí bú jū yú miáo xiě duì xiàng de (...)
zhāng huì yán chū shēng yú cháng zhōu wǔ jìn xiàn yī gè shì dài wéi rú rán kē kǎo bú zhāng de qīng hán jiā tíng ，sì suì shí fù qīn jiù bìng zú ，qí mǔ jiāng tā hán xīn rú kǔ jiāo yǎng ér chéng 。huì yán huí yì qí zǎo nián gū kǔ shēng huó shí miáo shù dào ：“yī rì ，mù guī ，wú yǐ wéi xī tiè ，gè bú shí ér qǐn 。chí míng ，huì yán è bú néng qǐ 。xiān bǐ yuē ：‘ér bú guàn è bèi yě ？wú yǔ ěr zǐ ěr dì ，shí shí rú cǐ yě ！’huì yán qì ，xiān bǐ yì qì ”（《míng kē wén biān .xiān bǐ shì luè 》）。cóng shí sì suì kāi shǐ jiù wài chū jiāo shòu wéi shēng ，qí jiān liǎng cì zài ān huī xī xiàn jīn bǎng jiā shè zhàng shòu tú ，xiè liú shí jiān zuì wéi zhǎng jiǔ 。èr shí liù suì zhì sān shí jiǔ suì shí yòu qī shàng jīng shī yīng jìn shì shì 。zài zhāng huì yán sì shí èr suì de shēng mìng lì chéng lǐ ，yuē sì fèn zhī sān de shí jiān shēn jū yì xiāng ，wéi hú kǒu ér piāo bó sì fāng 。suǒ yǐ huì yán yī shēng bǎo cháng pāo qī lí zǐ de bié lí zhī kǔ ，yě lǚ shòu jì mò gū kǔ de jiān áo 。cǐ cí jiù jiè yǒng yàn ，wěi wǎn qiě lín lí jìn zhì dì shū xiě tā shēn chù yì xiāng shí nà zhǒng jì mò nán nài de gū kǔ gǎn ，nà zhǒng piāo bó sì fāng shí yā yì zài xīn tóu de gǎn shāng ，nà zhǒng qióng qióng jué lì shí duì qīn rén yǔ gù xiāng bú kě è zhǐ de sī niàn 。cí zhōng “mǎn chéng shè yǔ ，yòu huàn qǐ wú jiā ，yī nián xīn hèn ”，“qián shēn yīng shì ，yī piàn luò hóng cán fěn ”，“shū yú chí shàng yuān yāng ，rì rì lán qián shuāng míng ”děng yǔ ，jì shì huì yán duì làng jì tiān yá yàn zǐ de nǐ rén huà miáo mó ，gèng shì tā cǐ shí cǐ kè gū kǔ 、gǎn shāng 、sī niàn qiě yòu yǒu jǐ fèn yuàn mèn xīn tài de zhēn shí fǎn yìng 。zhāng huì yán 《shuāng shuāng yàn 》cí suǒ fǎn yìng chū lái de kǔ hán rén shēng zāo yù ，jì shì tā gè rén de ，yòu shì chuán tǒng shè huì zhōng zhū duō wéi shēng jì 、wéi gōng míng bēn zǒu sì fāng 、píng piāo tiān yá de “hán shì ”men gū kǔ shēng yá de zhēn qiē xiě zhào 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

张惠言出生于常州武进县一个世代为儒然科考不彰的清寒家庭，四岁时父亲就病卒，其母将他含辛茹苦教养而成。惠言回忆其早年孤苦生活时描述道：“一日，暮归，无以为夕餮，各不食而寝。迟明，惠言饿不能起。先妣曰：‘儿不惯饿惫也？吾与尔姊尔弟，时时如此也！’惠言泣，先妣亦泣”（《茗柯文编.先妣事略》）。从十四岁开始就外出教授为生，其间两次在安徽歙县金榜家设帐授徒，泄留时间最为长久。二十六岁至三十九岁时又七上京师应进士试。在张惠言四十二岁的生命历程里，约四分之三的时间身居异乡，为糊口而漂泊四方。所以惠言一生饱尝抛妻离子的别离之苦，也屡受寂寞孤苦的煎熬。此词就借咏燕，委婉且淋漓尽致地抒写他身处异乡时那种寂寞难耐的孤苦感，那种漂泊四方时压抑在心头的感伤，那种茕茕孓立时对亲人与故乡不可遏止的思念。词中“满城社雨，又唤起无家，一年新恨”，“前身应是，一片落红残粉”，“输于池上鸳鸯，日日阑前双暝”等语，既是惠言对浪迹天涯燕子的拟人化描摹，更是他此时此刻孤苦、感伤、思念且又有几分怨懑心态的真实反映。张惠言《双双燕》词所反映出来的苦寒人生遭遇，既是他个人的，又是传统社会中诸多为生计、为功名奔走四方、萍飘天涯的“寒士”们孤苦生涯的真切写照。
琐窗风雨古今情，梦绕云山十二层，香销烛暗人初定。酒醒时愁未醒，三般儿捱不到天明。巉地罗帏静，森地鸳被冷，忽地心疼。
因甚青鸟不来，一年春事，捻指都如许。人在白云流水外(...)

相关赏析

⑼堪：能够。伯仲：原指兄弟间的次第。这里比喻人物不相上下，难分优劣高低。杜甫《咏怀古迹》诗之五称赞诸葛亮说：“伯仲之间见伊吕，指挥若定失萧曹。”
与意中人相处应当总像刚刚相识的时候，是那样地甜蜜，那样地温馨，那样地深情和快乐。但你我本应当相亲相爱，却为何成了今日的相离相弃？如今轻易地变了心，你却反而说情人间就是容易变心的。我与你就像唐明皇与杨玉环那样，在长生殿起过生死不相离的誓言，却又最终作决绝之别，即使如此，也不生怨。但你又怎比得上当年的唐明皇呢，他总还是与杨玉环有过比(...)
此诗述写游览浯溪的所见所闻与所思所感，首先是写他在游览浯溪的凄凉环境中，发现元颜颂碑的文与字都很奇妙，认为当时是老天要昌盛大唐。接着慨叹明皇父子耽爱女色，荒废朝(...)
院君，我自耍你，你倒认了真。员外听奴劝解，莫差了念头。晓得了。我早上相约两个兄弟去干一件事，卑人且去便了。员外，适间言语，千万不可与他每说。晓得了，你自进去。
今年正月十五元宵节，月光与灯光同去年一样。

作者介绍

侯元棐 侯元棐，字友召，号兔园，杞县人。顺治辛丑进士，官德清知县。有《问渡小草》。