八月十二日夜偕客赏木犀八首 其四

八月十二日夜偕客赏木犀八首 其四原文：

词的上片以感慨起调，言天涯流落，愁思茫茫，无穷无尽。“天涯流落”，深寓词人的身世之感。苏轼外任多年，类同飘萍，自视亦天涯流落之人。他在徐州仅两年，又调往湖州，南北辗转，这就更增加了他的天涯流落之感。这一句同时也饱含着词人对猝然调离徐州的感慨。“既相逢，却匆匆”两句，转写自己与徐州人士的交往，对邂逅相逢的喜悦，对骤然分别的痛惜，得而复失的哀怨，溢于言表。“携手”两句，写他永远不能忘记自己最后离开此地时依依惜别的动人一幕。“携手佳人”，借与佳人乍逢又别的感触言离愁。“和泪折残红”，写作者面对落花，睹物伤怀，情思绵绵，辗转不忍离去，同时也是写离徐的时间，启过拍“为问”三句。末三句由残红而想到残春，因问东风尚余几许，感叹纵使春光(...)
父亲母亲，我是人。孩儿也，你为甚么在这里出家？父亲母亲不知，自从离了家来，被陈虎那厮推在黄河卫。多亏了打鱼船救了我性命，因此上就在这里舍俗出家。今日认着了孩儿，兀的不欢喜杀我也，来到此间，正是金沙院了。进院去追荐我亡夫张孝友咱。兀的不是公公婆婆？兀的不是李玉娥媳妇儿？哎哟！媳妇儿也。阿弥陀佛！这个是谁？这便是媳妇儿。我那大嫂也。媳妇儿，你这十八年在那里来？婆婆，被陈虎那贼，拐带将这里来。你那孩儿回家了么？他如今拿陈虎那贼去，这早晚敢待来也。我陈虎，来到这窝弓峪里。怎么那眼皮儿连不连的只是跳？也不知是跳财，(...)
词的上片以感慨起调，言天涯流落，愁思茫茫，无穷无尽。“天涯流落”，深寓词人的身世之感。苏轼外任多年，类同飘萍，自视亦天涯流落之人。他在徐州仅两年，又调往湖州，南北辗转，这就更增加了他的天涯流落之感。这一句同时也饱含着词人对猝然调离徐州的感慨。“既相逢，却匆匆”两句，转写自己与徐州人士的交往，对邂逅相逢的喜悦，对骤然分别的痛惜，得而复失的哀怨，溢于言表。“携手”两句，写他永远不能忘记自己最后离开此地时依依惜别的动人一幕。“携手佳人”，借与佳人乍逢又别的感触言离愁。“和泪折残红”，写作者面对落花，睹物伤怀，情思绵绵，辗转不忍离去，同时也是写离徐的时间，启过拍“为问”三句。末三句由残红而想到残春，因问东风尚余几许，感叹纵使春光(...)
三十篇多十九章，□声风力撼疏篁。
上片首句写冬春之交闺客佳人“欲减罗衣”，却又踌躇起来，因为她感到此时寒意犹未消去，暗示了女主人公因气候变化无常而最难将息的心情。“不卷珠帘，人深深处。”虽未直接说出闺中人的心绪，却画出一位佳人惆怅自怜之态，使人隐(...)
　　早上骑着五花马，拜谒了皇帝后，走出银台。不知是谁家的女子，驾着绘有云纹的车，轻轻掀开珠帘。他抡起金鞭遥指远处，可他身下的宝马却迟迟徘徊不前。他的车和女子的车相靠得特别近，向她打听道路，因为女子太貌美了，所以他怀疑女子从天上而来。怜爱之情使心肠欲断，不知不觉间日已西斜。女子身体轻盈，下得车来，飘飘然似梅花落地。相邀踏入青绮门，一起当歌共同举杯。女子举杯，十分娇羞地用歌扇掩映着自己的脸庞，好像月亮掩映在云层中，不能明晰地看到。相见却不能亲近，还不如不见呢。相见情就会更深，即使没有交谈也已经刻在心中了。为什么要独守空闺，抱着锦衾彻夜难眠？锦衾与罗帏，尚且缠绵难舍。春风正(...)
和《雝》所描写的“肃肃”、“穆穆”的神态不同，《载见》重点在于描写助祭诸侯来朝的队伍，朱熹评之曰“赋”也。诗中“龙旂阳阳”四句，确实具有赋的铺叙特点：鲜明的旗帜飘扬，铃声连续不断响成一片，马匹也装饰得金碧辉煌，热烈隆重的气氛，浩大磅礴的气势，有声有色；八方汇集，分明是对周王室权威的臣服与敬意。周颂中的许多祭祀诗，是只求道出目的，不惜屡用套语，丝毫不考虑文学性的，而《载见》却安排了极为生动的铺叙，在一般说来枯燥乏味的颂诗中令人刮目相看。这也足以说明，在有助于实现政治目的的情况下，统治者不仅不排斥，而且会充分调动积极的文学手段。
“袖剑飞吟”，据《唐才子传》记载，吕洞宾尝饮岳阳楼，醉后留诗曰：“朝游南浦暮苍梧，袖里青蛇（指剑）胆气粗。三入岳阳人不识，朗吟飞过洞庭湖。”戴复古浪迹南北，兼有豪迈胸怀，与吕洞宾诗中所表现的气质有相似之处。这里借用来抒发自己壮游洞庭的情怀，一开始就树立了一个飘泊江湖的词人形象，与那些浅斟低唱的形象大不相同。“洞庭青草，秋水深深”，青草，湖名，是洞庭湖的一部分。八百里洞庭以浩瀚汪洋著称，这里作者只用“深深”二字，极凝练地概括出了它的特征。词篇至此，气象也更为开阔。此外，句中的“秋”字不单点明登楼时令，还以秋日多风和入秋百花凋零为下文“一快披襟”、“变尽人间”作铺垫，同时又与作者的苍凉胸怀相映衬。
黄帝说：“你的感受很不错！我在首章推出的是人生，参照的是天命，遵循的是礼仪，追求的是浩浩茫茫，宇宙的大光明。万物随着四季循环，在首章内有反映。春盛的秋衰，秋衰的春盛。生取代杀，杀取代生。燠暑的潮湿，严寒的凄清。阴调和阳，阳调和阴。气流水流，听，有声之声。日光月光，听，无声之声。我插入一串雷霆，把冬眠的昆虫和野兽都唤醒。我这样处理每一个乐段，开头无头，先响起序音；结尾无尾，总留着余韵。首章由多个乐段组成，表现了人生的不确定。生与死，浮与沉，痛苦与欢欣，看不完的过眼烟云，好象(...)
读完此诗，仿佛一股夏日的清新迎面扑来，想着就令人觉得清爽。还不止于此，我们感受着诗人那种安宁恬静的情怀的同时，自己的心情也随着变得轻松起来。
三十篇多十九章，□声风力撼疏篁。
“青海长云暗雪山”，波光粼粼的青海湖，澄碧若翠；皑皑的雪山，如银蟒漫舞；阴云飞涌，墨色顿至。这里，“青”、“黑”、“白”三色齐涌画面，构成了一幅层次分明的丹青国画。在这幅国画中，诗人不仅充分发挥了色彩的对比作用，而且更突出了光线明暗的作用。雪山的银辉，向人们呈现出一种洁白纯净的美，而“长云”之后的一个“暗”字凌空一笔又涂上了淡黑色，使画面由明暗对照构成了阴沉的战争氛围和苍凉的境界。王昌龄能够将“色”和“光”交织起来，用暗色弱光来渲(...)

八月十二日夜偕客赏木犀八首 其四拼音解读：

cí de shàng piàn yǐ gǎn kǎi qǐ diào ，yán tiān yá liú luò ，chóu sī máng máng ，wú qióng wú jìn 。“tiān yá liú luò ”，shēn yù cí rén de shēn shì zhī gǎn 。sū shì wài rèn duō nián ，lèi tóng piāo píng ，zì shì yì tiān yá liú luò zhī rén 。tā zài xú zhōu jǐn liǎng nián ，yòu diào wǎng hú zhōu ，nán běi niǎn zhuǎn ，zhè jiù gèng zēng jiā le tā de tiān yá liú luò zhī gǎn 。zhè yī jù tóng shí yě bǎo hán zhe cí rén duì cù rán diào lí xú zhōu de gǎn kǎi 。“jì xiàng féng ，què cōng cōng ”liǎng jù ，zhuǎn xiě zì jǐ yǔ xú zhōu rén shì de jiāo wǎng ，duì xiè hòu xiàng féng de xǐ yuè ，duì zhòu rán fèn bié de tòng xī ，dé ér fù shī de āi yuàn ，yì yú yán biǎo 。“xié shǒu ”liǎng jù ，xiě tā yǒng yuǎn bú néng wàng jì zì jǐ zuì hòu lí kāi cǐ dì shí yī yī xī bié de dòng rén yī mù 。“xié shǒu jiā rén ”，jiè yǔ jiā rén zhà féng yòu bié de gǎn chù yán lí chóu 。“hé lèi shé cán hóng ”，xiě zuò zhě miàn duì luò huā ，dǔ wù shāng huái ，qíng sī mián mián ，niǎn zhuǎn bú rěn lí qù ，tóng shí yě shì xiě lí xú de shí jiān ，qǐ guò pāi “wéi wèn ”sān jù 。mò sān jù yóu cán hóng ér xiǎng dào cán chūn ，yīn wèn dōng fēng shàng yú jǐ xǔ ，gǎn tàn zòng shǐ chūn guāng (...)
fù qīn mǔ qīn ，wǒ shì rén 。hái ér yě ，nǐ wéi shèn me zài zhè lǐ chū jiā ？fù qīn mǔ qīn bú zhī ，zì cóng lí le jiā lái ，bèi chén hǔ nà sī tuī zài huáng hé wèi 。duō kuī le dǎ yú chuán jiù le wǒ xìng mìng ，yīn cǐ shàng jiù zài zhè lǐ shě sú chū jiā 。jīn rì rèn zhe le hái ér ，wū de bú huān xǐ shā wǒ yě ，lái dào cǐ jiān ，zhèng shì jīn shā yuàn le 。jìn yuàn qù zhuī jiàn wǒ wáng fū zhāng xiào yǒu zán 。wū de bú shì gōng gōng pó pó ？wū de bú shì lǐ yù é xí fù ér ？āi yō ！xí fù ér yě 。ā mí tuó fó ！zhè gè shì shuí ？zhè biàn shì xí fù ér 。wǒ nà dà sǎo yě 。xí fù ér ，nǐ zhè shí bā nián zài nà lǐ lái ？pó pó ，bèi chén hǔ nà zéi ，guǎi dài jiāng zhè lǐ lái 。nǐ nà hái ér huí jiā le me ？tā rú jīn ná chén hǔ nà zéi qù ，zhè zǎo wǎn gǎn dài lái yě 。wǒ chén hǔ ，lái dào zhè wō gōng yù lǐ 。zěn me nà yǎn pí ér lián bú lián de zhī shì tiào ？yě bú zhī shì tiào cái ，(...)
cí de shàng piàn yǐ gǎn kǎi qǐ diào ，yán tiān yá liú luò ，chóu sī máng máng ，wú qióng wú jìn 。“tiān yá liú luò ”，shēn yù cí rén de shēn shì zhī gǎn 。sū shì wài rèn duō nián ，lèi tóng piāo píng ，zì shì yì tiān yá liú luò zhī rén 。tā zài xú zhōu jǐn liǎng nián ，yòu diào wǎng hú zhōu ，nán běi niǎn zhuǎn ，zhè jiù gèng zēng jiā le tā de tiān yá liú luò zhī gǎn 。zhè yī jù tóng shí yě bǎo hán zhe cí rén duì cù rán diào lí xú zhōu de gǎn kǎi 。“jì xiàng féng ，què cōng cōng ”liǎng jù ，zhuǎn xiě zì jǐ yǔ xú zhōu rén shì de jiāo wǎng ，duì xiè hòu xiàng féng de xǐ yuè ，duì zhòu rán fèn bié de tòng xī ，dé ér fù shī de āi yuàn ，yì yú yán biǎo 。“xié shǒu ”liǎng jù ，xiě tā yǒng yuǎn bú néng wàng jì zì jǐ zuì hòu lí kāi cǐ dì shí yī yī xī bié de dòng rén yī mù 。“xié shǒu jiā rén ”，jiè yǔ jiā rén zhà féng yòu bié de gǎn chù yán lí chóu 。“hé lèi shé cán hóng ”，xiě zuò zhě miàn duì luò huā ，dǔ wù shāng huái ，qíng sī mián mián ，niǎn zhuǎn bú rěn lí qù ，tóng shí yě shì xiě lí xú de shí jiān ，qǐ guò pāi “wéi wèn ”sān jù 。mò sān jù yóu cán hóng ér xiǎng dào cán chūn ，yīn wèn dōng fēng shàng yú jǐ xǔ ，gǎn tàn zòng shǐ chūn guāng (...)
sān shí piān duō shí jiǔ zhāng ，□shēng fēng lì hàn shū huáng 。
shàng piàn shǒu jù xiě dōng chūn zhī jiāo guī kè jiā rén “yù jiǎn luó yī ”，què yòu chóu chú qǐ lái ，yīn wéi tā gǎn dào cǐ shí hán yì yóu wèi xiāo qù ，àn shì le nǚ zhǔ rén gōng yīn qì hòu biàn huà wú cháng ér zuì nán jiāng xī de xīn qíng 。“bú juàn zhū lián ，rén shēn shēn chù 。”suī wèi zhí jiē shuō chū guī zhōng rén de xīn xù ，què huà chū yī wèi jiā rén chóu chàng zì lián zhī tài ，shǐ rén yǐn (...)
　　zǎo shàng qí zhe wǔ huā mǎ ，bài yè le huáng dì hòu ，zǒu chū yín tái 。bú zhī shì shuí jiā de nǚ zǐ ，jià zhe huì yǒu yún wén de chē ，qīng qīng xiān kāi zhū lián 。tā lún qǐ jīn biān yáo zhǐ yuǎn chù ，kě tā shēn xià de bǎo mǎ què chí chí pái huái bú qián 。tā de chē hé nǚ zǐ de chē xiàng kào dé tè bié jìn ，xiàng tā dǎ tīng dào lù ，yīn wéi nǚ zǐ tài mào měi le ，suǒ yǐ tā huái yí nǚ zǐ cóng tiān shàng ér lái 。lián ài zhī qíng shǐ xīn cháng yù duàn ，bú zhī bú jiào jiān rì yǐ xī xié 。nǚ zǐ shēn tǐ qīng yíng ，xià dé chē lái ，piāo piāo rán sì méi huā luò dì 。xiàng yāo tà rù qīng qǐ mén ，yī qǐ dāng gē gòng tóng jǔ bēi 。nǚ zǐ jǔ bēi ，shí fèn jiāo xiū dì yòng gē shàn yǎn yìng zhe zì jǐ de liǎn páng ，hǎo xiàng yuè liàng yǎn yìng zài yún céng zhōng ，bú néng míng xī dì kàn dào 。xiàng jiàn què bú néng qīn jìn ，hái bú rú bú jiàn ne 。xiàng jiàn qíng jiù huì gèng shēn ，jí shǐ méi yǒu jiāo tán yě yǐ jīng kè zài xīn zhōng le 。wéi shí me yào dú shǒu kōng guī ，bào zhe jǐn qīn chè yè nán mián ？jǐn qīn yǔ luó wéi ，shàng qiě chán mián nán shě 。chūn fēng zhèng (...)
hé 《yōng 》suǒ miáo xiě de “sù sù ”、“mù mù ”de shén tài bú tóng ，《zǎi jiàn 》zhòng diǎn zài yú miáo xiě zhù jì zhū hóu lái cháo de duì wǔ ，zhū xī píng zhī yuē “fù ”yě 。shī zhōng “lóng qí yáng yáng ”sì jù ，què shí jù yǒu fù de pù xù tè diǎn ：xiān míng de qí zhì piāo yáng ，líng shēng lián xù bú duàn xiǎng chéng yī piàn ，mǎ pǐ yě zhuāng shì dé jīn bì huī huáng ，rè liè lóng zhòng de qì fēn ，hào dà páng bó de qì shì ，yǒu shēng yǒu sè ；bā fāng huì jí ，fèn míng shì duì zhōu wáng shì quán wēi de chén fú yǔ jìng yì 。zhōu sòng zhōng de xǔ duō jì sì shī ，shì zhī qiú dào chū mù de ，bú xī lǚ yòng tào yǔ ，sī háo bú kǎo lǜ wén xué xìng de ，ér 《zǎi jiàn 》què ān pái le jí wéi shēng dòng de pù xù ，zài yī bān shuō lái kū zào fá wèi de sòng shī zhōng lìng rén guā mù xiàng kàn 。zhè yě zú yǐ shuō míng ，zài yǒu zhù yú shí xiàn zhèng zhì mù de de qíng kuàng xià ，tǒng zhì zhě bú jǐn bú pái chì ，ér qiě huì chōng fèn diào dòng jī jí de wén xué shǒu duàn 。
“xiù jiàn fēi yín ”，jù 《táng cái zǐ chuán 》jì zǎi ，lǚ dòng bīn cháng yǐn yuè yáng lóu ，zuì hòu liú shī yuē ：“cháo yóu nán pǔ mù cāng wú ，xiù lǐ qīng shé （zhǐ jiàn ）dǎn qì cū 。sān rù yuè yáng rén bú shí ，lǎng yín fēi guò dòng tíng hú 。”dài fù gǔ làng jì nán běi ，jiān yǒu háo mài xiōng huái ，yǔ lǚ dòng bīn shī zhōng suǒ biǎo xiàn de qì zhì yǒu xiàng sì zhī chù 。zhè lǐ jiè yòng lái shū fā zì jǐ zhuàng yóu dòng tíng de qíng huái ，yī kāi shǐ jiù shù lì le yī gè piāo bó jiāng hú de cí rén xíng xiàng ，yǔ nà xiē qiǎn zhēn dī chàng de xíng xiàng dà bú xiàng tóng 。“dòng tíng qīng cǎo ，qiū shuǐ shēn shēn ”，qīng cǎo ，hú míng ，shì dòng tíng hú de yī bù fèn 。bā bǎi lǐ dòng tíng yǐ hào hàn wāng yáng zhe chēng ，zhè lǐ zuò zhě zhī yòng “shēn shēn ”èr zì ，jí níng liàn dì gài kuò chū le tā de tè zhēng 。cí piān zhì cǐ ，qì xiàng yě gèng wéi kāi kuò 。cǐ wài ，jù zhōng de “qiū ”zì bú dān diǎn míng dēng lóu shí lìng ，hái yǐ qiū rì duō fēng hé rù qiū bǎi huā diāo líng wéi xià wén “yī kuài pī jīn ”、“biàn jìn rén jiān ”zuò pù diàn ，tóng shí yòu yǔ zuò zhě de cāng liáng xiōng huái xiàng yìng chèn 。
huáng dì shuō ：“nǐ de gǎn shòu hěn bú cuò ！wǒ zài shǒu zhāng tuī chū de shì rén shēng ，cān zhào de shì tiān mìng ，zūn xún de shì lǐ yí ，zhuī qiú de shì hào hào máng máng ，yǔ zhòu de dà guāng míng 。wàn wù suí zhe sì jì xún huán ，zài shǒu zhāng nèi yǒu fǎn yìng 。chūn shèng de qiū shuāi ，qiū shuāi de chūn shèng 。shēng qǔ dài shā ，shā qǔ dài shēng 。yù shǔ de cháo shī ，yán hán de qī qīng 。yīn diào hé yáng ，yáng diào hé yīn 。qì liú shuǐ liú ，tīng ，yǒu shēng zhī shēng 。rì guāng yuè guāng ，tīng ，wú shēng zhī shēng 。wǒ chā rù yī chuàn léi tíng ，bǎ dōng mián de kūn chóng hé yě shòu dōu huàn xǐng 。wǒ zhè yàng chù lǐ měi yī gè lè duàn ，kāi tóu wú tóu ，xiān xiǎng qǐ xù yīn ；jié wěi wú wěi ，zǒng liú zhe yú yùn 。shǒu zhāng yóu duō gè lè duàn zǔ chéng ，biǎo xiàn le rén shēng de bú què dìng 。shēng yǔ sǐ ，fú yǔ chén ，tòng kǔ yǔ huān xīn ，kàn bú wán de guò yǎn yān yún ，hǎo xiàng (...)
dú wán cǐ shī ，fǎng fó yī gǔ xià rì de qīng xīn yíng miàn pū lái ，xiǎng zhe jiù lìng rén jiào dé qīng shuǎng 。hái bú zhǐ yú cǐ ，wǒ men gǎn shòu zhe shī rén nà zhǒng ān níng tián jìng de qíng huái de tóng shí ，zì jǐ de xīn qíng yě suí zhe biàn dé qīng sōng qǐ lái 。
sān shí piān duō shí jiǔ zhāng ，□shēng fēng lì hàn shū huáng 。
“qīng hǎi zhǎng yún àn xuě shān ”，bō guāng lín lín de qīng hǎi hú ，chéng bì ruò cuì ；ái ái de xuě shān ，rú yín mǎng màn wǔ ；yīn yún fēi yǒng ，mò sè dùn zhì 。zhè lǐ ，“qīng ”、“hēi ”、“bái ”sān sè qí yǒng huà miàn ，gòu chéng le yī fú céng cì fèn míng de dān qīng guó huà 。zài zhè fú guó huà zhōng ，shī rén bú jǐn chōng fèn fā huī le sè cǎi de duì bǐ zuò yòng ，ér qiě gèng tū chū le guāng xiàn míng àn de zuò yòng 。xuě shān de yín huī ，xiàng rén men chéng xiàn chū yī zhǒng jié bái chún jìng de měi ，ér “zhǎng yún ”zhī hòu de yī gè “àn ”zì líng kōng yī bǐ yòu tú shàng le dàn hēi sè ，shǐ huà miàn yóu míng àn duì zhào gòu chéng le yīn chén de zhàn zhēng fēn wéi hé cāng liáng de jìng jiè 。wáng chāng líng néng gòu jiāng “sè ”hé “guāng ”jiāo zhī qǐ lái ，yòng àn sè ruò guāng lái xuàn (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“青海长云暗雪山”，波光粼粼的青海湖，澄碧若翠；皑皑的雪山，如银蟒漫舞；阴云飞涌，墨色顿至。这里，“青”、“黑”、“白”三色齐涌画面，构成了一幅层次分明的丹青国画。在这幅国画中，诗人不仅充分发挥了色彩的对比作用，而且更突出了光线明暗的作用。雪山的银辉，向人们呈现出一种洁白纯净的美，而“长云”之后的一个“暗”字凌空一笔又涂上了淡黑色，使画面由明暗对照构成了阴沉的战争氛围和苍凉的境界。王昌龄能够将“色”和“光”交织起来，用暗色弱光来渲(...)
人道是清光更多。
青云万里群夷路。肯区区、辀张兔穴，沈迷金坞。流水高山真难料，休把朱弦浪抚。任展转、翻云覆雨。且对佳时随意乐，更从今、莫问惊人句。算万事，总天赋。
嫂嫂，你是必看哥哥面上，休打这孩儿者。有你，我便不敢打，两次三番聒气。你去。我关上这门，打这小弟子孩儿。这妇人推出我来，关上门。我待去了，出不的这口恶气。街坊邻舍听者：劝君休要求娼妓，便是丧门逢太岁。送的他人离财散家业破，郑孔目便是傍州例。这妇人生的通草般身躯，灯心样手脚。闲骑蝴蝶傍花枝，被风吹在妆梳阁。蜘蛛网内打筋斗，鹅毛船上邀朋友。海马儿驮行，藉丝儿牵走。有时蘸水在秤头秤，定盘星上何曾有？这妇人搽的青处青，紫处紫，白处白，黑处黑，恰便似成精的(...)

相关赏析

原因在于主人以忠贞热烈的感情激发的想象和这种想象的感染力。词中的想象多样而新奇。主人公一连想到六种自然景物和非现实现象。青山、水面、黄河、参辰、北斗、日头，这些是习见的，并不奇。但经浪漫主义的想象之后，立刻变得引人入胜了。这些奇想反复表达了主人公的愿望，使人感到分明有一种“理”在：真正的爱情不一定是已经长久不分的，而是希望天长地久的。如果没有这种希望，整日厮守也徒然，有这种希望，即使天涯海角甚至人间天上的分离也美满。在主人公的眼中，爱情与山河同在，与日月共存。夸张地强调了爱情永固，但又不觉得过分，读者只为主人公崇高的感情而激动。相形之下，那些不严肃的爱情观是多么暗淡、空虚和渺小。由羡慕进而想到主人公如此之情是怎样产生的。
“以德治国”是符合周先人的传统的。《史记·周本纪》记述：<(...)
凤舞团(...)
这是一首单调小令。开头五句，奏的是感情音响的主旋律——怨。“永夜”两句，就悬想负心人行(...)
夫凌云概日，由余之所未窥；千门万户，张衡之所曾赋。周王璧台之上，汉帝金屋之中，玉树以珊瑚为枝，珠帘以玳瑁为匣。其中有丽人焉。其人也：五陵豪族，充选掖庭；四姓良家，驰名永巷。亦有颖川新市、河间观津，本号娇娥，曾名巧笑。楚王宫里，无不推其细腰；卫国佳人，俱言讶其纤手。阅诗敦礼，岂东邻之自媒；婉约风流，异西施之被教。弟兄协律，生小学歌；少长河阳，由来能舞。琵琶新曲，无待石崇；箜篌杂引，非关曹植。传鼓瑟于杨家，得吹箫于秦女。 　　至若宠闻长乐，陈后知而不平；画出天仙，阏氏览而遥妒。至若东邻巧笑，来侍寝于更衣；西子微颦，得横陈于甲帐。陪游馺娑，骋纤腰于结风；长乐鸳鸯，奏新声于度曲。妆鸣蝉之薄鬓，照堕马之垂鬟。反插金钿，横抽宝树。南都石黛，最发双蛾；北地燕脂，偏开两靥。亦有岭上仙童，分丸魏帝；腰中宝风，授历轩辕。金星将婺女争华，麝月与嫦娥竞爽。惊鸾冶袖，时飘韩掾之香；飞燕长裾，宜结陈王之佩。虽非图画，入甘泉而不分；言异神仙，戏阳台而无别。真可谓倾国倾城，无对无双者也。加以天时开朗，逸思雕华，妙解文章，尤工诗赋。琉璃砚匣，终日随身；翡翠笔床，无时离手。清文满箧，非惟芍药之花；新制连篇，宁止蒲萄之树。九日登高，时有缘情之作；万年公主，非无累德之辞。其佳丽也如彼，其才情也如此。 　　既而椒宫宛转，柘馆阴岑，绛鹤晨严，铜蠡昼静。三星未夕，不事怀衾；五日尤赊，谁能理曲。优游少托，寂寞多闲。厌长乐之疏钟，劳中宫之缓箭。纤腰无力，怯南阳之捣衣；生长深宫，笑扶风之织锦。虽复(...)

作者介绍

释若愚 释若愚（一○五五～一一二六），俗姓马，字谷老，海盐（一作德清，今同属浙江）人。从辨才净法师学，苏轼曾称许其诗。久居龙井，三十年中多与诗人交往。钦宗靖康元年卒，年七十二。有《馀尘集》，已佚。事见《吴兴诗存》二集卷一四，《新续高僧传》四集卷四二有传。今录诗二首。