青玉案（东园饯母舅晁阁学镇临川）

青玉案（东园饯母舅晁阁学镇临川）原文：

款段，马行迟缓貌。语出于《后汉书·马援传》“乘下泽车，御款段马”，李贤注：“款犹缓也，言形段迟缓也。”后借指驽马。这里作者实用以指他所骑的毛驴，亦取其“形段迟缓”之意。作者退居江宁时，神宗赐他一匹马，后来马死了，他外出旅游就骑毛驴。“蹇”谓蹇驴。魏泰《东轩笔录》卷十二载，王安石江宁，“筑第于(...)
“关河”两句一转，回笔描写现实。杀敌报国的理想破灭了，而今只有在梦中才能重返前线。可是梦醒之后，一切都消失了，那雄伟险峻的关山江河又在什么地方呢？只有当年从军时穿过的那件“旧貂裘”，积满灰尘，还挂在墙上，作为“匹马戍梁州”的纪念。陆游对这件“旧貂裘”十分珍视，因为他曾穿着它在前线冲锋陷阵：“貂裘半脱马如龙，举鞭指麾气吐虹。”（《醉歌》）还穿着它在荒滩上亲手剌死过一只猛虎：“百骑河滩猎盛秋，至今血溅短貂裘”。（《醉歌》）所以当他离开南郑后，一直把它藏在身边保存着。“旧貂裘”是此篇中唯一展现在作者眼前的物象，虽然词中只用一句轻轻带过，但却是理解此词的关键。原来诗人是睹物伤情，因见(...)
青青的茉莉叶片如美人皱着的眉眼，洁白的茉莉花朵犹如美人的一张笑脸。我很疑惑，她是仙女本来自海中之国，竟能耐得住这杯中的炎热。莫非她喝尽了香风和甘露玉汤，不然她的气息怎会如此芳香。她的香味悠长能够冲向万里长空，却浮在杯中宛如朵朵微小的芙蓉。她仿佛是位轻盈的仙女在月中步行，悄无声息惹人爱怜地飘入仙宫。她怎会到这里来?想是她娇小不懂世风险恶，便轻易地被人摘采。真为她感到愁(...)
罔兮沕，憭兮栗，虎豹穴。
“迟日”，出自《诗经·七月》：“春日迟迟。”春天光照时间渐长，天气趋暖，正所谓“天初暖，日初长”（欧阳炯《春光好》）。诗人以“迟日”领起全篇，突出了春天日光和煦、万物欣欣向荣的特点，并使诗中描写的物象有机的组合为一体，构成一幅明丽和谐的春色图。你看：阳光普照，水碧山青，草木复苏，万象更新。清风拂面，送来百花的芳香，带来春草的清馨。河滩上，溪岸边，冰雪融尽，泥土潮湿而松软，燕子轻盈地飞来飞去，衔泥筑巢，呢呢喃喃。水暖沙温，美丽多情的鸳鸯相依相偎，恬然静睡，十分娇慷可爱。燕子是侯鸟，诗人描写它是有意突出春天的特征。前二句的“迟日”、“江山”、“春风”、“花草”组成一幅粗线勾勒的大场景，并在句尾以“丽”、“香”突出诗人强烈的感觉；后二句则是工笔细描的特定画面，既有燕子翩飞的动态描绘，又有鸳鸯慵睡的静态写照。飞燕的繁忙蕴含着春天的勃勃生机，鸳鸯的闲适则透出温柔的春意，一动一静，相映成趣。而这一切全沐浴在煦暖的阳光下，和谐而优美，确实给人以春光旖旎之感。
客帆卸尽风初定。夜空霜落吴江冷。幸自不思归。无端乌夜啼。
“江城人悄初更打。”从灯市时间的短促写今宵的冷落，并点明词人度元宵所在地即江城随之用了“问”、“但”、“待把”、“笑”等几个领(...)
⑴丹青：指绘画。行：古时诗歌的一种体裁。曹霸：唐代名画家，以画人物及马著称，颇得唐高宗的宠幸，官至左武卫将军，故称他曹将军。⑵魏武：指魏武帝曹操。⑶庶：即庶人、平民。清门：即寒门，清贫之家。玄宗末年．霸得罪。削籍为庶人。⑷卫夫人：名铄，字茂猗。晋代有名的女书法家，擅长隶书及正书。⑸王右军：即晋代书法家王羲之．官至右军将军。⑹这两句是说曹霸—生精诚研求画艺甚至到了忘老的程度．同时他还看轻利禄富贵，具有高尚的情操。⑺开元：唐玄宗的年号(公元713年——711年)。引见：皇帝召见臣属。⑻承恩：获得皇帝的恩宠：南薰殿，唐宫殿名。⑼凌烟：即凌烟阁，唐太宗为了褒奖文武开国功臣，于贞观十七年命阎立本等在凌烟阁画二十四功臣图。少颜色，指功臣图像因年久而褪色。开生面：展现出如生的面貌。⑽进贤冠：古代成名，文儒者之服。大羽箭：大杆长箭。⑾褒公：即段志玄、封褒国公。鄂公：即尉迟敬德，封鄂国公。二人均系唐代开国名将，同为功臣图中的人物。⑿先帝：指唐玄宗。死于公元762年。五花骢：玄宗所骑的骏马名。骢是青白色的马。山：众多的意思。貌不同：画得不—样，即画得不象。貌，在这里作动词用。⒀ 赤墀：也叫丹墀。宫殿前的台阶。阊阖：宫门。⒁ 诏：皇帝的命令。意匠：指画家的立意和构思。惨澹：费心良苦。经营：即绘画的“经营位置 ，结构安排。这句说曹霸在画马前经过审慎的酝酿，胸有全局而后落笔作画。⒂九重：代指皇宫，因天子有九重门。真龙、古人称马高八尺为龙，这里喻所画的玉花骢。⒃ 圉人，管理御马的官吏。太仆：管理皇帝车马的官吏。⒄韩干：唐代名画家。善画人物，更擅长鞍马。他初师曹霸，注重写生，后来自成一家。穷殊相：极尽各种不同的形姿变化。⒅这两句说韩干画马仅得形似，不能传神。⒆盖有神：大概有(...)
"故国神游，多情应笑我，早生华发。”心神仿佛游到三国时代周瑜立功的地方，应笑我自己多愁善感，早已生出白发来了。这三句是诗人抒发的感慨。上面怀古，这里抒情，这个情是由怀古而派生出来的。“人生如(...)
“迟日”，出自《诗经·七月》：“春日迟迟。”春天光照时间渐长，天气趋暖，正所谓“天初暖，日初长”（欧阳炯《春光好》）。诗人以“迟日”领起全篇，突出了春天日光和煦、万物欣欣向荣的特点，并使诗中描写的物象有机的组合为一体，构成一幅明丽和谐的春色图。你看：阳光普照，水碧山青，草木复苏，万象更新。清风拂面，送来百花的芳香，带来春草的清馨。河滩上，溪岸边，冰雪融尽，泥土潮湿而松软，燕子轻盈地飞来飞去，衔泥筑巢，呢呢喃喃。水暖沙温，美丽多情的鸳鸯相依相偎，恬然静睡，十分娇慷可爱。燕子是侯鸟，诗人描写它是有意突出春天的特征。前二句的“迟日”、“江山”、“春风”、“花草”组成一幅粗线勾勒的大场景，并在句尾以“丽”、“香”突出诗人强烈的感觉；后二句则是工笔细描的特定画面，既有燕子翩飞的动态描绘，又有鸳鸯慵睡的静态写照。飞燕的繁忙蕴含着春天的勃勃生机，鸳鸯的闲适则透出温柔的春意，一动一静，相映成趣。而这一切全沐浴在煦暖的阳光下，和谐而优美，确实给人以春光旖旎之感。
客帆卸尽风初定。夜空霜落吴江冷。幸自不思归。无端乌夜啼。
客帆卸尽风初定。夜空霜落吴江冷。幸自不思归。无端乌夜啼。

青玉案（东园饯母舅晁阁学镇临川）拼音解读：

kuǎn duàn ，mǎ háng chí huǎn mào 。yǔ chū yú 《hòu hàn shū ·mǎ yuán chuán 》“chéng xià zé chē ，yù kuǎn duàn mǎ ”，lǐ xián zhù ：“kuǎn yóu huǎn yě ，yán xíng duàn chí huǎn yě 。”hòu jiè zhǐ nú mǎ 。zhè lǐ zuò zhě shí yòng yǐ zhǐ tā suǒ qí de máo lǘ ，yì qǔ qí “xíng duàn chí huǎn ”zhī yì 。zuò zhě tuì jū jiāng níng shí ，shén zōng cì tā yī pǐ mǎ ，hòu lái mǎ sǐ le ，tā wài chū lǚ yóu jiù qí máo lǘ 。“jiǎn ”wèi jiǎn lǘ 。wèi tài 《dōng xuān bǐ lù 》juàn shí èr zǎi ，wáng ān shí jiāng níng ，“zhù dì yú (...)
“guān hé ”liǎng jù yī zhuǎn ，huí bǐ miáo xiě xiàn shí 。shā dí bào guó de lǐ xiǎng pò miè le ，ér jīn zhī yǒu zài mèng zhōng cái néng zhòng fǎn qián xiàn 。kě shì mèng xǐng zhī hòu ，yī qiē dōu xiāo shī le ，nà xióng wěi xiǎn jun4 de guān shān jiāng hé yòu zài shí me dì fāng ne ？zhī yǒu dāng nián cóng jun1 shí chuān guò de nà jiàn “jiù diāo qiú ”，jī mǎn huī chén ，hái guà zài qiáng shàng ，zuò wéi “pǐ mǎ shù liáng zhōu ”de jì niàn 。lù yóu duì zhè jiàn “jiù diāo qiú ”shí fèn zhēn shì ，yīn wéi tā céng chuān zhe tā zài qián xiàn chōng fēng xiàn zhèn ：“diāo qiú bàn tuō mǎ rú lóng ，jǔ biān zhǐ huī qì tǔ hóng 。”（《zuì gē 》）hái chuān zhe tā zài huāng tān shàng qīn shǒu là sǐ guò yī zhī měng hǔ ：“bǎi qí hé tān liè shèng qiū ，zhì jīn xuè jiàn duǎn diāo qiú ”。（《zuì gē 》）suǒ yǐ dāng tā lí kāi nán zhèng hòu ，yī zhí bǎ tā cáng zài shēn biān bǎo cún zhe 。“jiù diāo qiú ”shì cǐ piān zhōng wéi yī zhǎn xiàn zài zuò zhě yǎn qián de wù xiàng ，suī rán cí zhōng zhī yòng yī jù qīng qīng dài guò ，dàn què shì lǐ jiě cǐ cí de guān jiàn 。yuán lái shī rén shì dǔ wù shāng qíng ，yīn jiàn (...)
qīng qīng de mò lì yè piàn rú měi rén zhòu zhe de méi yǎn ，jié bái de mò lì huā duǒ yóu rú měi rén de yī zhāng xiào liǎn 。wǒ hěn yí huò ，tā shì xiān nǚ běn lái zì hǎi zhōng zhī guó ，jìng néng nài dé zhù zhè bēi zhōng de yán rè 。mò fēi tā hē jìn le xiāng fēng hé gān lù yù tāng ，bú rán tā de qì xī zěn huì rú cǐ fāng xiāng 。tā de xiāng wèi yōu zhǎng néng gòu chōng xiàng wàn lǐ zhǎng kōng ，què fú zài bēi zhōng wǎn rú duǒ duǒ wēi xiǎo de fú róng 。tā fǎng fó shì wèi qīng yíng de xiān nǚ zài yuè zhōng bù háng ，qiāo wú shēng xī rě rén ài lián dì piāo rù xiān gōng 。tā zěn huì dào zhè lǐ lái ?xiǎng shì tā jiāo xiǎo bú dǒng shì fēng xiǎn è ，biàn qīng yì dì bèi rén zhāi cǎi 。zhēn wéi tā gǎn dào chóu (...)
wǎng xī mì ，liáo xī lì ，hǔ bào xué 。
“chí rì ”，chū zì 《shī jīng ·qī yuè 》：“chūn rì chí chí 。”chūn tiān guāng zhào shí jiān jiàn zhǎng ，tiān qì qū nuǎn ，zhèng suǒ wèi “tiān chū nuǎn ，rì chū zhǎng ”（ōu yáng jiǒng 《chūn guāng hǎo 》）。shī rén yǐ “chí rì ”lǐng qǐ quán piān ，tū chū le chūn tiān rì guāng hé xù 、wàn wù xīn xīn xiàng róng de tè diǎn ，bìng shǐ shī zhōng miáo xiě de wù xiàng yǒu jī de zǔ hé wéi yī tǐ ，gòu chéng yī fú míng lì hé xié de chūn sè tú 。nǐ kàn ：yáng guāng pǔ zhào ，shuǐ bì shān qīng ，cǎo mù fù sū ，wàn xiàng gèng xīn 。qīng fēng fú miàn ，sòng lái bǎi huā de fāng xiāng ，dài lái chūn cǎo de qīng xīn 。hé tān shàng ，xī àn biān ，bīng xuě róng jìn ，ní tǔ cháo shī ér sōng ruǎn ，yàn zǐ qīng yíng dì fēi lái fēi qù ，xián ní zhù cháo ，ne ne nán nán 。shuǐ nuǎn shā wēn ，měi lì duō qíng de yuān yāng xiàng yī xiàng wēi ，tián rán jìng shuì ，shí fèn jiāo kāng kě ài 。yàn zǐ shì hóu niǎo ，shī rén miáo xiě tā shì yǒu yì tū chū chūn tiān de tè zhēng 。qián èr jù de “chí rì ”、“jiāng shān ”、“chūn fēng ”、“huā cǎo ”zǔ chéng yī fú cū xiàn gōu lè de dà chǎng jǐng ，bìng zài jù wěi yǐ “lì ”、“xiāng ”tū chū shī rén qiáng liè de gǎn jiào ；hòu èr jù zé shì gōng bǐ xì miáo de tè dìng huà miàn ，jì yǒu yàn zǐ piān fēi de dòng tài miáo huì ，yòu yǒu yuān yāng yōng shuì de jìng tài xiě zhào 。fēi yàn de fán máng yùn hán zhe chūn tiān de bó bó shēng jī ，yuān yāng de xián shì zé tòu chū wēn róu de chūn yì ，yī dòng yī jìng ，xiàng yìng chéng qù 。ér zhè yī qiē quán mù yù zài xù nuǎn de yáng guāng xià ，hé xié ér yōu měi ，què shí gěi rén yǐ chūn guāng yǐ nǐ zhī gǎn 。
kè fān xiè jìn fēng chū dìng 。yè kōng shuāng luò wú jiāng lěng 。xìng zì bú sī guī 。wú duān wū yè tí 。
“jiāng chéng rén qiāo chū gèng dǎ 。”cóng dēng shì shí jiān de duǎn cù xiě jīn xiāo de lěng luò ，bìng diǎn míng cí rén dù yuán xiāo suǒ zài dì jí jiāng chéng suí zhī yòng le “wèn ”、“dàn ”、“dài bǎ ”、“xiào ”děng jǐ gè lǐng (...)
⑴dān qīng ：zhǐ huì huà 。háng ：gǔ shí shī gē de yī zhǒng tǐ cái 。cáo bà ：táng dài míng huà jiā ，yǐ huà rén wù jí mǎ zhe chēng ，pō dé táng gāo zōng de chǒng xìng ，guān zhì zuǒ wǔ wèi jiāng jun1 ，gù chēng tā cáo jiāng jun1 。⑵wèi wǔ ：zhǐ wèi wǔ dì cáo cāo 。⑶shù ：jí shù rén 、píng mín 。qīng mén ：jí hán mén ，qīng pín zhī jiā 。xuán zōng mò nián ．bà dé zuì 。xuē jí wéi shù rén 。⑷wèi fū rén ：míng shuò ，zì mào yī 。jìn dài yǒu míng de nǚ shū fǎ jiā ，shàn zhǎng lì shū jí zhèng shū 。⑸wáng yòu jun1 ：jí jìn dài shū fǎ jiā wáng xī zhī ．guān zhì yòu jun1 jiāng jun1 。⑹zhè liǎng jù shì shuō cáo bà —shēng jīng chéng yán qiú huà yì shèn zhì dào le wàng lǎo de chéng dù ．tóng shí tā hái kàn qīng lì lù fù guì ，jù yǒu gāo shàng de qíng cāo 。⑺kāi yuán ：táng xuán zōng de nián hào (gōng yuán 713nián ——711nián )。yǐn jiàn ：huáng dì zhào jiàn chén shǔ 。⑻chéng ēn ：huò dé huáng dì de ēn chǒng ：nán xūn diàn ，táng gōng diàn míng 。⑼líng yān ：jí líng yān gé ，táng tài zōng wéi le bāo jiǎng wén wǔ kāi guó gōng chén ，yú zhēn guān shí qī nián mìng yán lì běn děng zài líng yān gé huà èr shí sì gōng chén tú 。shǎo yán sè ，zhǐ gōng chén tú xiàng yīn nián jiǔ ér tuì sè 。kāi shēng miàn ：zhǎn xiàn chū rú shēng de miàn mào 。⑽jìn xián guàn ：gǔ dài chéng míng ，wén rú zhě zhī fú 。dà yǔ jiàn ：dà gǎn zhǎng jiàn 。⑾bāo gōng ：jí duàn zhì xuán 、fēng bāo guó gōng 。è gōng ：jí wèi chí jìng dé ，fēng è guó gōng 。èr rén jun1 xì táng dài kāi guó míng jiāng ，tóng wéi gōng chén tú zhōng de rén wù 。⑿xiān dì ：zhǐ táng xuán zōng 。sǐ yú gōng yuán 762nián 。wǔ huā cōng ：xuán zōng suǒ qí de jun4 mǎ míng 。cōng shì qīng bái sè de mǎ 。shān ：zhòng duō de yì sī 。mào bú tóng ：huà dé bú —yàng ，jí huà dé bú xiàng 。mào ，zài zhè lǐ zuò dòng cí yòng 。⒀ chì chí ：yě jiào dān chí 。gōng diàn qián de tái jiē 。chāng hé ：gōng mén 。⒁ zhào ：huáng dì de mìng lìng 。yì jiàng ：zhǐ huà jiā de lì yì hé gòu sī 。cǎn dàn ：fèi xīn liáng kǔ 。jīng yíng ：jí huì huà de “jīng yíng wèi zhì ，jié gòu ān pái 。zhè jù shuō cáo bà zài huà mǎ qián jīng guò shěn shèn de yùn niàng ，xiōng yǒu quán jú ér hòu luò bǐ zuò huà 。⒂jiǔ zhòng ：dài zhǐ huáng gōng ，yīn tiān zǐ yǒu jiǔ zhòng mén 。zhēn lóng 、gǔ rén chēng mǎ gāo bā chǐ wéi lóng ，zhè lǐ yù suǒ huà de yù huā cōng 。⒃ yǔ rén ，guǎn lǐ yù mǎ de guān lì 。tài pú ：guǎn lǐ huáng dì chē mǎ de guān lì 。⒄hán gàn ：táng dài míng huà jiā 。shàn huà rén wù ，gèng shàn zhǎng ān mǎ 。tā chū shī cáo bà ，zhù zhòng xiě shēng ，hòu lái zì chéng yī jiā 。qióng shū xiàng ：jí jìn gè zhǒng bú tóng de xíng zī biàn huà 。⒅zhè liǎng jù shuō hán gàn huà mǎ jǐn dé xíng sì ，bú néng chuán shén 。⒆gài yǒu shén ：dà gài yǒu (...)
"gù guó shén yóu ，duō qíng yīng xiào wǒ ，zǎo shēng huá fā 。”xīn shén fǎng fó yóu dào sān guó shí dài zhōu yú lì gōng de dì fāng ，yīng xiào wǒ zì jǐ duō chóu shàn gǎn ，zǎo yǐ shēng chū bái fā lái le 。zhè sān jù shì shī rén shū fā de gǎn kǎi 。shàng miàn huái gǔ ，zhè lǐ shū qíng ，zhè gè qíng shì yóu huái gǔ ér pài shēng chū lái de 。“rén shēng rú (...)
“chí rì ”，chū zì 《shī jīng ·qī yuè 》：“chūn rì chí chí 。”chūn tiān guāng zhào shí jiān jiàn zhǎng ，tiān qì qū nuǎn ，zhèng suǒ wèi “tiān chū nuǎn ，rì chū zhǎng ”（ōu yáng jiǒng 《chūn guāng hǎo 》）。shī rén yǐ “chí rì ”lǐng qǐ quán piān ，tū chū le chūn tiān rì guāng hé xù 、wàn wù xīn xīn xiàng róng de tè diǎn ，bìng shǐ shī zhōng miáo xiě de wù xiàng yǒu jī de zǔ hé wéi yī tǐ ，gòu chéng yī fú míng lì hé xié de chūn sè tú 。nǐ kàn ：yáng guāng pǔ zhào ，shuǐ bì shān qīng ，cǎo mù fù sū ，wàn xiàng gèng xīn 。qīng fēng fú miàn ，sòng lái bǎi huā de fāng xiāng ，dài lái chūn cǎo de qīng xīn 。hé tān shàng ，xī àn biān ，bīng xuě róng jìn ，ní tǔ cháo shī ér sōng ruǎn ，yàn zǐ qīng yíng dì fēi lái fēi qù ，xián ní zhù cháo ，ne ne nán nán 。shuǐ nuǎn shā wēn ，měi lì duō qíng de yuān yāng xiàng yī xiàng wēi ，tián rán jìng shuì ，shí fèn jiāo kāng kě ài 。yàn zǐ shì hóu niǎo ，shī rén miáo xiě tā shì yǒu yì tū chū chūn tiān de tè zhēng 。qián èr jù de “chí rì ”、“jiāng shān ”、“chūn fēng ”、“huā cǎo ”zǔ chéng yī fú cū xiàn gōu lè de dà chǎng jǐng ，bìng zài jù wěi yǐ “lì ”、“xiāng ”tū chū shī rén qiáng liè de gǎn jiào ；hòu èr jù zé shì gōng bǐ xì miáo de tè dìng huà miàn ，jì yǒu yàn zǐ piān fēi de dòng tài miáo huì ，yòu yǒu yuān yāng yōng shuì de jìng tài xiě zhào 。fēi yàn de fán máng yùn hán zhe chūn tiān de bó bó shēng jī ，yuān yāng de xián shì zé tòu chū wēn róu de chūn yì ，yī dòng yī jìng ，xiàng yìng chéng qù 。ér zhè yī qiē quán mù yù zài xù nuǎn de yáng guāng xià ，hé xié ér yōu měi ，què shí gěi rén yǐ chūn guāng yǐ nǐ zhī gǎn 。
kè fān xiè jìn fēng chū dìng 。yè kōng shuāng luò wú jiāng lěng 。xìng zì bú sī guī 。wú duān wū yè tí 。
kè fān xiè jìn fēng chū dìng 。yè kōng shuāng luò wú jiāng lěng 。xìng zì bú sī guī 。wú duān wū yè tí 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

客帆卸尽风初定。夜空霜落吴江冷。幸自不思归。无端乌夜啼。
“江城人悄初更打。”从灯市时间的短促写今宵的冷落，并点明词人度元宵所在地即江城随之用了“问”、“但”、“待把”、“笑”等几个领(...)
罗纸贵，彩衣鲜。鼎来盛事乐无边。妇姑夫妇孙和子，同住人间五百年。
（正末扮关公领关平、关兴、周仓上，云）某姓关，名羽，字云长。蒲州解良人也。见随刘玄德，为其上将。自天下三分，形如鼎足：曹操占了中原；孙策占了江东；我哥哥玄德公占了西蜀。着某镇守荆州，久镇无虞。我想当初楚汉争锋，我汉皇仁义用三杰，霸主英雄凭一勇。三杰者，乃萧何、韩信、张良；一勇者，暗呜叱咤，举鼎拔山、大小七十余战，逼霸主自刎乌江。后来高祖登基，传到如今，国步艰难，一至于此！（唱）

相关赏析

[1]汉水：长江支流，源出陕西，流经湖北，穿武汉市而入长江。[2]髭(zī)胡：代指入侵的金兵。膏血：指尸污血腥。[3]飞将：指西汉名将李广。他善于用兵，作战英勇，屡败匈奴，被匈奴誉为“飞将军”。[4]金城：言城之坚，如金铸成。雷过耳：即如雷贯耳，极言声(...)
过片从一年四季写愁。“黛蛾”两句写这位女子从冬到春愁眉难展的情状。由于别恨难消，故存于心头而现于眉梢，以致常是愁眉紧锁，尽管春天来临，“东风”劲吹，具有神奇伟大的东风，吹绿了大地江岸，吹开了百花吐艳。但无论怎样吹拂，也吹不展她的一双愁眉，这就深刻地揭示出在“长敛”、“不展”背后其愁恨的深重。此句构思特妙，它和辛词《鹧鸪天》“春风不染白发须”同一机杼，都可说是文艺美学上无理而妙的写法。即通过这种似乎无理的描写，却更深刻地表达了人的情思，给人以无穷的韵味。歇拍“困倚”二句，写她从夏到秋守傍高楼，默默无语地目视一群群大雁消失在遥远的天边，渴(...)
今岁甲子重阳，待重数，五百十三甲子。吟万首诗更自和，岁岁寿诗自喜。若比潞公，如今年纪，犹是平章事。先生抚掌，问他闲日能几。
飘飘周八泽，连翩历五山。
作者未去参加府会，便暮色将临时到小园中闲步，借以排遣从午前一直滞留心头的愁闷(...)
“江城人悄初更打。”从灯市时间的短促写今宵的冷落，并点明词人度元宵所在地即江城随之用了“问”、“但”、“待把”、“笑”等几个领(...)

作者介绍

秦承恩 （?—1809）江苏江宁人，字芝轩。乾隆二十六年进士，由编修累擢陕西巡抚。嘉庆间，以镇压白莲教军屡败，戍伊犁。释还，起主事，纂修《会典》。官至刑部尚书。